Arcybiskup, autor pamiętników

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie felietonów, macie propozycję innych związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym materiale; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

Arcybiskup, autor pamiętników

droga na Czaple Wielkie od strony Słomnik (fot. Marcin Szwaja)

Wincenty Teofil Chościak-Popiel
(źródło: pl.wikipedia.org)

Proszowice, 12-10-2021

Wincenty Teofil Chościak-Popiel urodził się 29 czerwca (21 lipca?) 1825 roku w Czaplach Wielkich, powiatu miechowskiego. Edukację rozpoczął od domu rodzinnego przez szkołę w Krakowie po pensjonat Kremera. W Warszawie ukończył kurs prawa w 1845 roku. Przez dwa lata jest alumnem w seminarium kieleckiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia 1849 w Sandomierzu.

     Dalsze studia kontynuował w Lowanium i Rzymie. Po powrocie w 1853 r., pełnił funkcję sekretarza konsystorza kieleckiego, profesora prawa kanonicznego i wiceregensa seminarium.

     W swych pamiętnikach opisuje pobyt i opuszczenie Kielc: [...] Kapłani i alumni serdeczniej mnie żegnali niż na to zasłużyłem. Ze ściśniętym sercem opuszczałem to miejsce, gdzie odbyłem Seminarium i spędziłem osiem lat pracy kapłańskiej. Duchowieństwo w ogóle było tam wzorowe, oddane szczerze swemu powołaniu. Z niektórymi łączyła mnie przyjaźń. Ten widoczny postęp duchowieństwo zawdzięczało przewodnictwu X.Administratora Majerczaka. Był to kapłan bogobojny, bardzo miłosierny i prostego serca, a wszyscyśmy go szanowali i kochali jak ojca. Nie wymagano od nas dużo, ale każdy czuł się do obowiązku i był gotowy do każdej kapłańskiej posługi. Szczególnie profesorowie Seminarium tworzył ciało moralne, z zamiłowaniem oddawali się swemu powołaniu, młodsi z nich byli to już moi uczniowie. Nie wiem, czy w owych latach była miejscowość tak szczęśliwa jak Kielce [...].

     Podczas pełnienia biskupstwa płockiego, 16 marca 1863 roku, został aresztowany przez władze carskie i zesłany do Nowogrodu. Przebywał tam przez 12 lat- do 1875 r. Tutaj oddaje się pasji pisarskiej powstaje publikacja pt: "Żywot Zbawiciela świata".

     15 marca 1883 r., piastuje godność arcybiskupa warszawskiego. Szczególnie dbał o sprawy i interesy seminariów, troszczył się o budowę kościołów. W 1888 r., obchodził srebrny jubileusz swego biskupstwa i w 10 lat później - złoty. W 1908 r., doczekał się też srebrnego jako arcybiskup.

     U kresu życia napisał także dwa tomy "Pamiętników" (wydane w Krakowie w 1913 roku). "Listy z młodości" (Kraków 1913).

Zmarł 7 grudnia 1913 roku w Warszawie.

opracowanie: Marcin Szwaja