 |
 |
|
Dzisiaj jest: wtorek, 23 grudnia 2025 r.
(357 d.r.) |
|
|
|
Jutro (jeżeli będzie!): środa, 24 grudnia 2025 r. |
|
|
|
|
| |||||||||||||||
 |
|
 |
warto pomyśleć? |  |
|
Jeśli będzie trzeba, zrobię to co będzie trzeba.
(podniesione z ulicy)
|
||
 |
 |
 |
 |
 |
 | ||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
 |
 | ||||||||||||||||
 |
 NA SKRÓTY |
|
|
|
|
 |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
Ile historii to miejsce kryje...
 |
| (fot. źródło) |
Tropiszów, 26-10-2021
Listopad od wieków w naszej kulturze jest miesiącem w którym odwiedzamy naszych bliskich zmarłych na miejscach ich wiecznego spoczynku. Są jednak miejsca (mogiły) na których już nikt nie pali żadnych zniczy, ani nie kładzie kwiatów - stają się ZAPOMNIANE.
Stowarzyszenie "Kreatywnie Aktywni" z Wawrzeńczyc próbuje odkryć takie miejsca, aby zapalić w dniu 1 listopada znicz, a w przyszłości zadbać o godne upamiętnienie.
Niezwykłym, opuszczonym miejscem jest cmentarz choleryczny w Tropiszowie (a w zasadzie to, co z niego zostało). Obecnie znajduje się tam jedynie stary, drewniany krzyż.
 |
 |
| (fot. źródło) | (fot. źródło) |
Jeśli ktoś z Was ma jakieś informacje lub zdjęcia odnośnie Tego lub innego zapomnianego miejsca pamięci prosimy o kontakt ze stowarzyszeniem e-mail: s.kreatywnieaktywni@gmail.com.
Poniżej wiersz jakże prawdziwy w odniesieniu do takich miejsc:
opracowanie: red.
Źródło: Stowarzyszenie "Kreatywnie Aktywni"
Stary cmentarz
|
Ile historii to miejsce kryje Ludzkich dramatów przecież nie zliczę Szeregi mogił porosłych trawą Gdzie tylko z rzadka tlą się już znicze Zabrali z sobą ból i cierpienie I jakże trudne chwile rozstania Zawiodły prośby, znikły nadzieje Na nic się zdały oczekiwania Kto dziś po latach słowem opisze Tę różnorodność losów tu skrytą I drogę którą przyszło im kroczyć Od dnia narodzin przez nich przebytą Wszystko to skrzętnie całun przykrywa Z pożółkłych liści, zwiędłych badyli Dzisiaj już z rzadka ktoś się tu zjawia Świeczką zapali, głowę pochyli |
Czas zrobił swoje, pamięć ulotna Czyjeś mogiły, obce nazwiska Być może jeszcze te stare drzewa Co sto lat mają, znają to wszystko Ułomność naszej ludzkiej pamięci Zakrywa tamte dawne wspomnienia Jak mgła jesienna białym obłokiem Zasnuwa wszystko całunem cienia Tu czas nie tętni swym rytmem życia Nie ma pośpiechu i zgiełku miasta Są stare drzewa i rzędy mogił Które zielony bluszcz już porasta Niech spokój który tutaj panuje Dla dusz tych zmarłych będzie wytchnieniem A płomyk znicza wsparty modlitwą Niech będzie dla nich dziś wspomożeniem Jeżyk; 25 października 2012 |
źródło wiersza: wiersze.kobieta.pl.
 |
| (fot. źródło) |
| idź do góry | powrót |
 |
|
|
|
