Wychowany na tradycjach kościuszkowskich

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci, macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym artykule; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

Wychowany na tradycjach kościuszkowskich
Władysław Witulski ps. Zabój
(ur.: 20.09.1917 - zm.: 2003)

biogram

(fot. ikp)

30-06-2018

     Podporucznik Władysław Witulski ps. Zabój, żołnierz Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej, urodził się 20 września 1917 roku w Wierzbnie w rodzinie chłopskiej, tu też spędził praktycznie całe swoje życie. Skończył tutaj szkołę powszechną i pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym razem ze swoimi rodzicami.

     Gdy nastał tragiczny wrzesień 1939 r. Władysław, jak inni młodzi Polacy, został wezwany do obrony ojczyzny. Jako taboryta przeszedł szlak bojowy aż do Tomaszowa Lubelskiego. Po rozbiciu i rozwiązaniu jego jednostki udało mu się uniknąć niewoli niemieckiej. Po zakończeniu działań wojennych wrócił szczęśliwie do rodzinnego Wierzbna.

     Ziemia Proszowska słynie z patriotyzmu, jej mieszkańcy. Zapisali oni krwią kosynierów kościuszkowskich piękną historię. Dalsze karty tej wspaniałej historii zapełniły wydarzenia ostatniej wojny.

     W nieodległej Koniuszy mieli swoje kwatery kolejni inspektorzy rejonowi Armii Krajowej, 29 lipca 1944 r. generał brygady Stanisław Rostworowski "Brzask" mianował dowódcą 106. Dywizji Piechoty Armii Krajowej dotychczasowego inspektora Rejonowego Inspektoratu "Maria" majora Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego ps. Tysiąc. Na pobliskich polach majątku ziemskiego Wierzbno znajdowało się zrzutowisko, na którym lądował w nocy z 21 na 22 maja 1944 r. generał Leopold Okulicki - przyszły komendant Armii Krajowej.

    Już w 1939 r. na Ziemi Proszowskiej powstały zalążki ruchów antyhitlerowskich, rosły szeregi konspiratorów, tworzyły się oddolnie różne organizacje podziemne. Władysław Witulski (wychowany na tradycjach kościuszkowskich) wstąpił w 1941 r. do lokalnej placówki Batalionów Chłopskich.

     W ramach akcji scaleniowej placówki Batalionów Chłopskich podobwodu proszowickiego weszły w skład Armii Krajowej. Władysław Witulski zostaje więc żołnierzem AK. Przechodzi przeszkolenie wojskowe i dostaje przydział do oddziału dywersyjnego lokalnej "Dominiki" (pluton IX), jego dowódcą jest Stanisław Jaskulski ps. Orlik. Bierze udział w tworzeniu i obronie Kazimiersko-Proszowickiej Rzeczpospolitej Partyzanckiej. W czasie trwania RP 1944 miał stopień starszego strzelca.

     Za działalność konspiracyjną i bojową został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz odznaką Akcja "Burza". Posiadał również tytuł Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. W roku 2001 został mianowany przez Prezydenta RP podporucznikiem Wojska Polskiego. Posiada również Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

     Po zakończeniu wojny Władysław Witulski pozostaje w rodzinnym Wierzbnie. Zakłada rodzinę, prowadzi gospodarstwo rolne. Działa społecznie w organizacjach rolniczych i spółdzielczości Samopomoc Chłopska. Jako członek PSL pełnił wiele funkcji w gminnej i powiatowej organizacji PSL, wiele kadencji był wybierany do lokalnych rad gminnych i powiatowych. Zawsze bronił spraw chłopskich, brał aktywny udział w czynach społecznych, w budowie dróg, szkół "tysiąclatek". Chociaż gospodarstwo, które prowadził, nie było małe, potrafił znaleźć czas na udział w czynie społecznym.

     Po 1989 r. działa w Stowarzyszeniu Żołnierzy Armii Krajowej. Doceniając jego aktywność i chęć społecznego działania, członkowie koła w Proszowicach powierzyli mu funkcję prezesa zarządu Koła Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej. Pracował na rzecz kombatantów ofiarnie i z dużym zaangażowaniem. Niestety, ciężka choroba w ostatnich latach przed śmiercią nie pozwoliła mu na dalsze bezpośrednie kierowanie zarządem koła. Zmarł w 2003 roku.

opracowanie: Andrzej Solarz