Oficer kawalerii, kwatermistrz 120 pp. AK
    Dzisiaj jest poniedziałek, 07 października 2024 r.   (281 dzień roku) ; imieniny: Krystyna, Marii, Marka +MB Różańcowej    
 |   serwis   |   wydarzenia   |   informacje   |   skarby Ziemi Proszowskiej   |   Redakcja   |   tv.24ikp.pl   |   działy autorskie   | 
 |   ludzie ZP   |   miejsca, obiekty itp.   |   felietony, opracowania   |   kącik twórców   |   miejscowości ZP   |   ulice Proszowic   |   pożółkłe łamy...   |   RP 1944   | 
 |   lista postaci   |   przyjaciele regionu   |   stąd pochodzili   |   "zwykli - niezwykli"   | 
 ludzie Rzeczpospolitej Partyzanckiej 1944 
 |   "katyńczycy"   | 

serwis IKP / Skarby Ziemi Proszowskiej / ludzie ZP / rp1944 / Oficer kawalerii, kwatermistrz 120 pp. AK
 pomóżcie!!! ;)  
Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci,
macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską,
albo zauważyliście błędy w naszym artykule;
prosimy o kontakt!

skarby@24ikp.pl.

Inne kontakty z nami: TUTAJ!
Redakcja IKP
O G Ł O S Z E N I A


Oficer kawalerii, kwatermistrz 120 pp. AK
Ludwik Slaski ps. Juliusz
(ur.: 11.07.1898 - zm.: 24.01.1976)

biogram

Ludwik Slaski ps. Juliusz
(fot. Wspomnienia z dawnych...)

Proszowice, 28-02-2022

Urodziłem się w przedostatnim roku XIX stulecia w Broniszowie. Miejscowość ta położona jest międzyrzeczu dolnego biegu dwu równolegle płynących rzek - Nidy i Nidzicy, a obie wpływają do Wisły, która w owym czasie stanowiła granicę między Rosją a Austro-Węgrami. Ziemia na której przyszedłem na świat, zwana była skalbmierską, region na zachód to ziemia proszowska, a na wschód - ziemia wiślicka - cytat z wspomnienia z dawnych lat...

Major Ludwik Slaski (herbu Grzymała) ps. Juliusz, Turnawiec. Urodził się 11 lipca 1898 roku w Broniszowie (ówczesny powiat pińczowski, obecnie należy do Kazimierzy Wielkiej). Był synem Juliusza Joachima (ziemianina, działacza samorządowego w powiecie skalbmierskim i pińczowskim, wójta gminy Czarnocin, korespondenta warszawskich pism rolniczych i społecznych) i Heleny z Woynarowskich. Ich rodzina była osiedlona na tych ziemiach od 350 lat, a jej przedstawiciele czynnie uczestniczyli w walkach o odzyskanie niepodległości ojczyzny. Najbardziej znany to Jan Feliks Slaski, generał ziemiański, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, dowódca kosynierów w bitwie pod Racławicami z 4.04.1794 r. (biogram w serwisie 24ikp).

     Chrzest Ludwika odbył się w drewnianym kościółku w parafii Wniebowzięcia N.M.P. w Kazimierzy Małej. Lata dzieciństwa spędził w rodzinnej miejscowości, pod matczyną opieką i edukacją, gdzie nabywał umiejętności czytania, pisania, liczenia i modlitwy. Nabywał także zasady ogólnie rozumianej kultury osobistej w stosunku do najbliższego otoczenia, również i do służby dworskiej.

     Tak wspomina ten okres życia w swoim pamiętniku: Moim wyżyciem, zabawą i radością był rozległy, falisty ogród broniszowski z przepływającym strumieniem w głębokim, zarośniętym drzewami i zielskiem parowie, a dalej rozległy staw z wyspą, gdzie dopływałem łódką i w samotni odcięty od świata dawałem upust fantazji dziecięcej. W długiej, cienistej alei klonowej wysłuchiwałem się w odgłosy wszelkiego ptactwa, którego zawsze było pełno w wysokich koronach drzew.

Ludwik Slaski ok. 1970 r.
(źródło: pl.wikipedia.org)
     Profesjonalną, początkową naukę pobierał od nauczyciela z nieodległej szkoły w Gabułtowie. Potem uczęszczał do szkoły Handlowej w Kielcach i skończył ją egzaminem maturalnym w 1916 roku. Przez 2 lata studiował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (Wyższej Szkole Rolniczej), lecz musiał je przerwać, bo w listopadzie 1918 roku, zgłosił się jako ochotnik do tworzącego się w Dębicy 9 Pułku Ułanów Małopolskich. Ta formacja, ma chwalebną historię działalności od kampanii napoleońskiej 1809 do 1947 r. W latach 1918 1920 wziął w jej szeregach udział w walkach z Ukraińcami i wojnie polsko-sowieckiej. Awansował kolejno przez wszystkie stopnie podoficerskie, aż do wachmistrza, jeździł na koniu "Brylant", został dwukrotnie ranny. W styczniu 1921 został mianowany podporucznikiem kawalerii i przeniesiony do rezerwy. Za swoje dokonania frontowe został odznaczony: Krzyżem Walecznych, "Gwiazdą Przemyśla", "Orlętami" i medalem "Polska Swemu Obrońcy".

     13 sierpnia 1922 roku ożenił się z Elżbietą Grodzińską (późniejszą sanitariuszką AK) i gospodarowali w Turnowcu koło Czarnocina do końca II wojny światowej. Majątek liczył wtedy, wraz z dzierżawami 200 hektarów. W tym czasie ukończył studia rolnicze, uzyskując tytuł inżyniera rolnika w SGGW w Warszawie. Przez dwa lata był prezesem Okręgowego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych w Kazimierzy Wielkiej (1930-32). W Kielcach, zorganizował od podstaw Izbę Rolniczą i będąc dyrektorem, pracował w niej do 1939 r. Miał duże osiągnięcia w zakresie upowszechniania wiedzy rolniczej oraz pracy w spółdzielczej i obywatelskiej. W okresie międzywojennym przechodził przeszkolenia wojskowe w swym macierzystym 9. p. uł., został awansowany do stopnia rotmistrza.

Ludwik i Elżbieta Slascy ok 1925 r.
(fot. Wspomnienia z dawnych...)

     Gdy wybuchła wojna zostaje komendantem obrony przeciwlotniczej okręgu kieleckiego. Został ewakuowany z całym oddziałem na wschód. W Ośrodku Zapasowym Podolskiej Brygady Kawalerii w Stanisławowie wyznaczono go na stanowisko dowódcy 4. szwadronu marszowego 9. PUM, na czele którego przekroczył granicę z Węgrami. Został internowany.

     19 listopada 1940 powrócić do kraju. W tym roku został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej (późniejszej Armii Krajowej) przyjął pseudonim "Julisz". Był kwatermistrzem 120 Pułku Piechoty AK Ziemi Pińczowskiej w 106 Dywizji Piechoty Armii Krajowej (podczas trwania Rzeczpospolitej Partyzanckiej 1944). Do konspiracji należała też jego żoną Elżbietą i syn Michał. Współorganizował także 9. PUM AK, został awansowany do stopnia majora rez.

     W swoim, turnawskim majątku organizował magazyn apteczny dla potrzeb partyzantki i organizował wraz z żoną apteki polowe. Ukrywał też poszukiwanych przez Niemców oficerów: ppłk. Zygmunta Piwnickiego (ok. 2 lat), płk Przemysława Kraczkiewicza, przysłanego przez dowództwo AK na wypoczynek, i komendanta więzienia wojskowego na Montelupich w Krakowie - Garlickiego, który pod nazwiskiem Kotliński pracował w Turnawcu przez całą okupację jako pisarz. W ramach organizacji "Uprawa", prowadził zbiórkę pieniędzy i darów dla żołnierzy polskich i ich rodzin. Nadzorował szkoleniami taktycznymi, odbywające się w lesie chroberskim. Po wojnie, wraz z rodziną został wyrzucony z rodzinnego majątku - (dekret PKWN o reformie rolnej).

     Na ziemiach odzyskanych, włączył się do pracy przy reformie rolnictwa w Polsce Ludowej. Jest kierownikiem Powiatowego Biura Rolnego w Rawiczu, i w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich w Opolu. Od 1946 roku, dyrektor działu rolnego w Zarządzie Centralnym PNZ w Poznaniu. Jego rozwijającą się karierę przerywa aresztowanie. W listopadzie 1948 r. włączono go do procesu prezesa PNZ Witolda Maringe i skazano na 10 lat więzienia. Siedział w więzieniach w Poznaniu, w Warszawie na Mokotowie, we Wronkach oraz w kopalni "Andaluzja" na Śląsku. 13 maja 1956 r. został zwolniony. Rehabilitowano go i oczyszczono z zarzutów. Otrzymał odszkodowanie pieniężne za poniesione straty materialne i krzywdy moralne.

     Od października 1956 do 1970 r., pracował w Biurze Projektów Organizacji Gospodarstw Rolnych (Biuro Urządzeń i Melioracji Rolnych) w Poznaniu, po czym odszedł na emeryturę. Na emeryturze nadal utrzymywał kontakt z dawnymi towarzyszami broni i weteranami rolnictwa, którzy spotykali się systematycznie w Poznaniu w grupie zwanej żartobliwe "Agrodesa". Zajmował się twórczością pamiętnikarską, a jej owocem było kilka publikacji, z których najcenniejsze są: "Wspomnienia z dawnych lat". Oto jeden z sentymentalnych fragmentów tej książki: W 1960 r, wybrał się na "wycieczkę w przeszłość". Odwiedził rodzinne strony i trzech sąsiadów, którzy pozostali na resztówkach dawnych majątków. Zdewastowanego i rozgrabionego Turnawca nie chciał oglądać z bliska. Jedynie- z wysokości wałów grodziska stradowskiego, z którego dwór turnawski był dobrze widoczny, długo patrzył na jego białe ściany, na sad i resztki zdziczałego parku. Dwór w Turnawcu spłonął w 1972 r. Rozebrano budynki gospodarcze, a park i sad został wycięty. Pozostał tylko na rozstaju dróg kamienny krzyż, ufundowany przez niego w 1926 r., jako wotum za szczęśliwy powrót z wojny polsko-ukraińskiej i polsko-sowieckiej.

Miał troje dzieci: Jacka, Michała i Barbarę Kanigowską.

Zmarł 24 stycznia 1976 roku w Poznaniu, pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

grób Ludwika Slaskiego na cmentarzu Powązkowskim
(źródło: pl.wikipedia.org)

Odznaczony:

Za wojnę polsko-ukraińską 1918-1919 i za wojnę polsko-sowiecką: Krzyżem Walecznych, Odznaką Orląt Lwowskich, Gwiazdą Przemyśla, medalem Polska Swemu Obrońcy. Za późniejszą działalność: ponownie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta), Krzyżem Armii Krajowej. W 2018 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jego grób został spisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

Autor wydanych książek:

  • Losy ziemian powiatu pińczowskiego w okresie okupacji 1939-1945
  • Ziemiaństwo polskie 1921-1945; Warszawa 1988
  • Lata wykreślone z życia. Proces polityczny i więzienia PRL; Kraków 1992
  • Wspomnienia z dawnych lat; Kazimierza Wielka 2010


opracowanie: Marcin Szwaja   


ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
  1. Andrzej Przybyszewski; 9. Pułk Ułanów Małopolskich 1809-1947; Radomyśl Wielki 2011
  2. Ludwik Slaski; Wspomnienia z dawnych lat; Kazimierza Wielka 2010
  3. Stanisław M.Przybyszewski; Ziemianie Pałace, dwory i dworki nad Nidzicą i Szreniawą; Kazimierza Wielka 2007
  4. Stanisław M. Przybyszewski; Slaski Ludwik, "Juliusz", "Turnawiec"; [w:] Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939-1956. T. 6; Kraków 2004
  5. Michał Slaski; SLASKI LUDWIK h. Grzymała pseud. AK "Juliusz"; [w:] Ziemianie Polscy XX wieku.Słownik biograficzny część 2; Warszawa 1994

  6. pl.wikipedia.org



idź do góry powrót


 warto pomyśleć?  
Tańcz, zanim muzyka się skończy.
Żyj, zanim Twoje życie się skończy.
(cytaty bliskie sercu)
7  października  poniedziałek
8  października  wtorek
9  października  środa
10  października  czwartek
DŁUGOTERMINOWE:


PRZYJACIELE  Internetowego Kuriera Proszowskiego
strona redakcyjna
regulamin serwisu
zespół IKP
dziennikarstwo obywatelskie
legitymacje prasowe
wiadomości redakcyjne
logotypy
patronat medialny
archiwum
reklama w IKP
szczegóły
ceny
przyjaciele
copyright © 2016-... Internetowy Kurier Proszowski; 2001-2016 Internetowy Kurier Proszowicki
Nr rejestru prasowego 47/01; Sąd Okręgowy w Krakowie 28 maja 2001
Nr rejestru prasowego 253/16; Sąd Okręgowy w Krakowie 22 listopada 2016

KONTAKT Z REDAKCJĄ
KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ