Sufragan łowicki, prepozyt skalbmierski...

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci, macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym artykule; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

biogram

A.Szajowski; Od połańca... do Łowicza...

Sufragan łowicki, prepozyt skalbmierski...
Kasper Szajowski h. Sulima
(ur.: 8.01.1726 - zm.: 26.06.1802)

biogram

(fot. oaza.pl)

herb Sulima(fot. pl.wikipedia.org)

Proszowice, 9-11-2020

Biskup Kasper Szajowski herbu Sulima vel Szajewski, urodził się 8 stycznia 1726 roku, w parafii Połaniec w diecezji krakowskiej. Posiadał liczne tytuły i funkcje: biskup laradeński, sufragan łowicki, kanonik gnieźnieński, i kujawski, archidiakon sądecki, proboszcz skalbmierski i brzostkowski.

     Studiował na Uniwersytecie Krakowskim, gdzie uzyskał doktorat obojga praw. Jego brat Melchior dosłużył się stopnia generała-adiutanta buławy polnej Wielkiego Księstwa Litewskiego, który dzięki protekcji Ostrowskiego w 1775 roku został nobilitowany wraz ze swoim bratem Kacprem i Janem przez króla Stanisława Augusta. Co umożliwiało braciom zdobywanie wyższych stanowisk państwowych i kościelnych.

     Święcenia kapłańskie przyjął około 1755 r. Po wyświęceniu dostał się na dwór Antoniego Ostrowskiego biskupa kujawskiego (późniejszego prymasa). Od 26 maja 1759 r. został kanonikiem-kustoszem kolegiaty olkuskiej. Był także kanonikiem prebendy Radoszyce w kolegiacie sandomierskiej jako koadiutor kanonika K.Kaczerskiego.

     14 lipca 1764 r. objął probostwo w Podegrodziu i w tym samym roku probostwo w Solcu nad Wisłą. 13 lipca 1765 roku został archidiakonem kolegiaty nowosądeckiej. Posiadając kanonię fundi Radoszyce, w latach 1767-1773 był kanonikiem kapituły sandomierskiej.

     Był też prepozytem skalbmierskim, od 12 września 1768 r. proboszczem w Brzostku i oficjałem pilzneńskim. W dniu 27 maja 1779 roku [21 grudnia 1779 r.?] został przyjęty do kapituły katedralnej w Gnieźnie osobista przysięgę złożył 28 kwietnia 1780 roku. 10 grudnia 1781 r. prymas Ostrowski za zgodą Stolicy apostolskiej mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej (sufragan łowicki), na nowo erygowanej sufraganii łowickiej z tytułem biskupa laradeńskiego. Jako uposażenie otrzymał dziekanię w kapitule łowickiej oraz probostwo w Skierniewicach.

     Sakrę biskupią przyjął 19 maja 1782 r., w Skierniewicach (tam był też proboszczem). Był dziekanem kapituły łowickiej. Wkrótce po konsekrowaniu (1 lipca 1792) został administratorem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdy arcybiskup Ostrowski opuścił diecezję w celu podratowania zdrowia. Przed 18 maja 1785 r., zrezygnował z archidiakonatu sądeckiego i probostwa w Brzostku.

     W czerwcu 1797 roku gdy zorientował się o złym stanie archidiecezji ofiarował jej 6000 zł, na najpilniejsze wydatki, a w następnym roku 8000 zł.

Zmarł 26 czerwca 1802 roku w Łowiczu i został pochowany w tamtejszej kolegiacie. Jako kanonik sandomierski zabiegał o kanonizację Męczenników Sandomierskich.

opracowanie: Marcin Szwaja, Andrzej Solarz