Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie felietonów, macie propozycję innych związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym materiale; prosimy o kontakt!
Póki pamieć trwa, oni żyć będą - Bohdan Śmitkowski (1916-1944)
Montownia "Karbid" nr 4 (fot. MBP Proszowice)
Proszowice, 28-11-2013
Znajdujące się w tekście zdjęcia i dokumenty można także oglądać na stronie Domowego Archiwum Miejskiej Biblioteki Publicznej: www.proszowice.archiwa.org. Poniżej znajdują się fragmenty wspomnień, zapraszam do lektury:
redakcja: Halina Kulesza
Włodzimierz Nowak: Wspomnienia dziecka z trudnych lat okupacji niemieckiej (1939-45), wspomnienia o ludziach z tamtych lat. (rękopis) wrzesień 2013 r.
Często jeździliśmy z Koniuszy do oddalonych o 5 km. Piotrkowic Wielkich do Dziadków Śmitkowskich - Antoniny i Józefa. Dziadka pamiętam "jak przez mgłę". Ja miałem 6 lat, gdy On zmarł w 1943 r. Był to mężczyzna o szczupłej budowie, bardzo ostrych rysach twarzy i bardzo zdecydowanym charakterze. Był mężczyzną bardzo zaradnym, dobrym fachowcem w sprawach technicznych, był wspaniałym gospodarzem. W ostatnich latach życia nosił opaskę na oku, które stracił po uderzeniu odprysku deski na tartaku. Z opowiadań Babci Anroniny i moich Rodziców - był tzw. "złotą rączką". Potrafił zrobić wszystko. Najlepszym przykładem jest fakt, że budynek młyna po pożarze podczas I wojny światowej drewnianej części, zbudował murowany. Wybudował tartak, wykonując wszystkie niezbędne urządzenia. Całe gospodarstwo w Piotrkowicach Wielkich było jak na czasy lat 20-40-tych XX w. bardzo ekonomiczne i mądrze zaprojektowane i rozłożone w terenie.
Dom Dziadków Śmitkowskich w czasie okupacji niemieckiej (1939-45) był oazą dla wielu ukrywających się ludzi. Był też miejscem dla tych, którzy bardzo chętnie odwiedzali gościnne progi, znajomi i przyjaciele. Częstymi gośćmi byli m.in. Maria i Tadeusz Kwaśniewiczowie z Krakowa i Maria i Franciszek Bańbułowie pochodzący z Niegardowa, Konspiracyjny sędzia sądu, po zakończeniu wojny Sędzia Sądu Wojewódzkiego, Stanisław Dyląg z żoną z Iwanowic i wielu, wielu innych. Oczywiście dom Dziadków Śmitkowskich i nasz dom w Koniuszy były otwarte dla członków Rodziny ze strony Śmitkowskich, Nowaków, Biechońskich, Nogów i Kozłowskich (z Opatowa), Rodziny Kawów z Warszawy. Nie mogę również zapomnieć o rodzinie lekarzy: Bochenka z Przesławic i Kłosińskiego ze Słomnik, bardzo życzliwych i chętnie niosących pomoc potrzebującym. Dom Dziadków Śmitkowskich stanowił bazę zaopatrzeniową dla szerokiej rodziny - Śmitkowskich i Nowaków.
zaświadczenie weryfikacyjne nr 7134/266 J.M./31 Pr (fot. MBP Proszowice)
Boghdan Śmitkowski był w 1939 r. zawodnikiem sekcji zapaśniczej Towarzystwa Sportowego "Wisła" Kraków. W wydanych przez Klub wspomnieniach z okazji 100-lecia działania Klubu zamieszczone są wspomnienia o śp. Bogdanie, m.in. w "Metropoliach" i w "Sto lat w blasku Białej Gwiazdy", gdzie zaznaczono, że był bardzo dobrze zapowiadającym się zapaśnikiem, niezwykle utalentowanym. Często ćwiczył ciężarkami zrobionymi własnoręcznie. Był dobrym pływakiem, często pływał w przepływającej obok domu Szreniawie. Był jedynym w całej okolicy mężczyzną, który większe odległości terenu pokonywał zawsze biegiem. Tak było, np. gdy odwiedzał naszą Rodzinę w Koniuszy. Trasę ok. 5 km. Pokonywał biegiem, wzdłuż rzeki Szreniawy, jej prawą stroną. Była tam dobrze wydeptana ścieżka, którą wędrowało często wiele osób, ponieważ spacer szosą nie zawsze był bezpieczny, ze względu na możliwość spotkania patrolu granatowych policjantów lub Niemców. W dokumentacji rodzinnej zachowały się zdjęcia drużyny zapaśniczej T.S. "Wisła" z 1936 r.
Montownia "Karbid" nr 4 (fot. MBP Proszowice)
oryginalny tekst dedykacji umieszczonej na zdjęciu przedstawiającym drużynę ciężkiej atletyki TS "Wisła" (fot. MBP Proszowice)
