Składał przysięgę pośród zbóż
Józef Kleszczyński ps. Młodzik
(ur.: 4.04.1928 - zm.: 1.07.2014)

---

biogram

zdjęcie z kenkarty J.Kleszczyńskiego (fot. proszowice.archiwa.org)

ogród w Jakubowicach, zbiór szparagów. Rok 1942(fot. archiwum Józefa Kleszczyńskiego)

"Pod koniec stycznia 1946 roku przyjechał specjalnie do mnie mój przyjaciel Stanisław Kochanowski junior z wiadomością od pani Beaupre o możliwości wyjazdu z Polski konspiracyjnym samochodem z grupą oficerów AK, podając mi adres w Katowicach gdzie miałem się zgłosić za parę dni. (...) W ostatniej chwili, pod wpływem matki, mój ojciec zdecydował się jechać ze mną. Ja miałem lat siedemnaście i moja przyszłość w Polsce po dekonspiracji w Krakowie była bardzo niepewna.

od lewej: Pan Sławetna - weterynarz z Proszowic, Zofia Kleszczyńska, Józef Kleszczyński, rok 1942 (fot. archiwum Józefa Kleszczyńskiego)

Zgłosiliśmy się pod wskazany adres w Katowicach, gdzie czekał już na nas samochód DKW z dwoma oficerami AK: słynnym por. "Andrzejem" (po pięciokrotnym przerzucie do Niemiec ujęty przez władze ludowe i zamordowany później w bliżej nieznanych okolicznościach) i ppor. Królem z Nowego Sącza (mieszkał w latach późniejszych w Londynie). Razem ruszyliśmy zaraz w drogę i pod wieczór przez Opole dotarliśmy do Wrocławia. (...) Na drugi dzień namalowano na naszym samochodzie DKW gwiazdy wojskowe amerykańskie i załadowano do bagażnika dwie drewniane skrzynki. Po południu ruszyliśmy w dalszą drogę zatrzymując się po raz ostatni na polskiej ziemi w restauracji na rynku w Świdnicy, na skromnej kolacji. Umówiliśmy się, że będziemy "udawać" Francuzów rozmawiając tylko w tym języku, ale nie bardzo nam to wychodziło. Pod wieczór ruszyliśmy znowu na południe w góry kierując się na granicę polsko - czeską w pobliżu miejscowości Lubawka. (...) Od razu otoczył nas patrol polsko-radziecki z pepeszami gotowymi do strzału i skierował do budynku granicznego. Gdy nasz samochód zatrzymał się por. "Andrzej" powiedział: "Idę załatwić formalności, jak nie wyjdę za 15 minut to ruszajcie przez szlaban". Jeszcze chwila napięcia i szlaban podnosi się z wolna, a my już upojeni z radością mkniemy po górskich serpentynach w lasach sudeckich. Następny postój to Praga (...) Później dojeżdżamy do Pilzna (...) Jedziemy jakąś ulicą ostro pod górę i nagle wielki trzask, skrzynka biegów naszego DKW rozleciała się. Koniec!

Pierwszy raz wyczułem pewną nerwowość, wyciągnęli z bagażnika te dwie sporej wielkości i wagi drewniane skrzynki i skierowali się w dół ulicy. Nam z ojcem wskazali kierunek dworca kolejowego z instrukcją aby wsiąść do stojącego tam pociągu towarowego, który udaje się na zachód do Niemiec. Za parę godzin pociąg ruszył, jeszcze godzina i znów stoimy gdzieś w lesie w górzystym terenie. Słyszymy na zewnątrz głosy po czesku i otwieranie drzwi do kontroli granicznej. (...) I rzeczywiście za chwilę rozsuwają się duże drzwi wagonu i stoi w nich celnik czeski. (...) Czech pomyślał nad czymś przez chwilę i bez słowa zatrzasnął drzwi. Jeszcze kilkadziesiąt minut napięcia i pociąg ruszył, by za chwilę już zatrzymać się na stacji Furth w Bawarii w amerykańskiej strefie okupacyjnej powojennych Niemiec. (...)

pomieszczenia gospodarcze (fot. archiwum Józefa Kleszczyńskiego)

Po dłuższym postoju, przez Monachium, dotarliśmy na południu do polskiego obozu pojenieckiego w Murnau. Było to 1 lutego 1946 roku. W obozie spotkaliśmy naszych współtowarzyszy podróży, którzy wcześniej dotarli tam samochodem. Okazało się, że w tych tajemniczych dwóch drewnianych skrzynkach była niemiecka dokumentacja, wraz z filmem i raportami Komisji Międzynarodowej, która w 1943 r. badała zbrodnię sowiecką dokonaną na oficerach polskich w Katyniu. Nasze podziemie w Polsce ukryło je przed Rosjanami po wyzwoleniu Wrocławia. Dokumenty te od razu przewieziono do dowództwa II Korpusu Polskiego w Anconie. Ja musiałem "zdać" książeczkę wojskową polskiego pilota RAF - u Jana Owsianego, którą na wszelki wypadek dano mi na czas podróży. Później, po latach, dowiedziałem się, że Jan Owsiany, zastrzelony nad Polską w 1944 roku przeżył okupację niemiecką i mieszkał jeszcze wiele lat w Polsce Ludowej. (...)

Korzystając z wojskowej ciężarówki II Korpusu Polskiego przejechałem przykryty plandeką przez przełęcz alpejską na Brenerze i przez Weronę i Bolognę dotarłem 1 kwietnia do Ancony, gdzie spotkałem się z mym stryjem mjr Edwardem Kleszczyńskim. (...) W sierpniu przez Rzym i Neapol, a potem na dużym okręcie transportowym "Prince of Australia" przez Gibraltar dotarliśmy do Anglii przez Liverpool do hrabstwa Norfolk na wschodnim wybrzeżu."

Świadectwo dojrzałości (fot. archiwum prywatne Józefa Kleszczyńskiego)

Józef Edward Kleszczyński (fot. dziennik.krakow.pl)

Fragmenty pracy pt. "Gloria victis...".Tablica upamiętniająca Bogusława Kleszczyńskiego ps. "Jabłoński" - żołnierza AK w Jakubowicach (ankieta badawcza); Opracowanie: Konrad Curyło, Mateusz Kłos, Natalia Lewandowska, Bartosz Potęga, Anna Warchoł; Opiekun naukowy: mgr Agnieszka Głowicka - Polkowska.