Nie widać rozwiązania, ani kogoś kto chciałby to rozwiązać...

Dzisiaj jest sobota, 27 kwietnia 2024 r. (118 dzień roku) ; imieniny: Sergiusza, Teofila, Zyty

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

tv.24ikp.pl

W.Nowiński - wrześniowe...

Magda K.-G. - prawo dla...

serwis IKP / działy autorskie / politologia - poglądy Piotra / Nie widać rozwiązania, ani kogoś kto chciałby to rozwiązać...

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

Nie widać rozwiązania, ani kogoś kto chciałby to rozwiązać...

(fot. zbiory autora)

8-05-2023

     Zodiakalne barany nie należą do najbardziej delikatnych i taktownych osób. Bywają niecierpliwe, ale także bardzo gwałtowne i agresywne. Gdy chodzi o ich dobro zdarza im się ranić inne osoby [Znaki zodiaku zamieszczono na str. https://ohme.pl/magia/horoskop/znaki-zodiaku]. W.W. Putin - przywódca Federacji Rosyjskiej urodził się jako zodiakalna waga i to powinno preferować Jego osobowość do uporządkowania, harmonii i aby życie było jak należy. Cechą Wagi jest unikanie konfrontacji i myślenie a następnie działanie [Tamże].

     Niewątpliwie cech zodiakalnego Lwa nie można odmówić podwładnym przywódcy Federacji Rosyjskiej, zwłaszcza wojskowym. Lwy bywają próżne i egoistyczne, szukają na siłę akceptacji innych osób. Wierzą w swoje siły i bronią swoich przekonań. Jeden z zastępców generała Surowikina - nie znajdując uznania u swego przełożonego i odbierając, zasłużone rugatielstwo z rukami po szwam - zastrzelił się w gabinecie swojego dowódcy [Nowe Państwo...]. Na marginesie - Surowikin to ten sam rosyjski wojskowy, który kazał wytruć gazem ludność cywilną Aleppo w Syrii zrzucając z helikopterów 200 litrowe beczki sarinu na zamieszkałe osiedla.

     Oczywiście nie należy uogólniać. W Federacji Rosyjskiej są wysokiej rangi wojskowi i polityczni eksperci bezpieczeństwa kierujący się zdroworozsądkową oceną sytuacji wynikającą zarówno z zasad sztuki wojennej jak i formułującą wnioski na podstawie wnikliwych ocen polityczno - strategicznych datujących się od czasów Sun-Tsu, którego cytaty są ponadczasowe w materii wojny i nakazują np. uśmiechać się ale trzymać miecz za pazuchą [www.granice.pl/cytaty/autor/2239/sun-tzu/1]. Przybliżony pogląd preferował jeszcze przed 24 lutego 2022 r. Iwan Timofiejew - ekspert Klubu Wałdajskiego w dziedzinie bezpieczeństwa i skutków zachodnich sankcji. Należy podkreślić że I. Timofiejew podobnie jak emerytowany rosyjski generał Leonid Iwaszow, byli przeciwnikami wojny Rosji z Ukrainą, którą rozpoczął Putin, co nie zmienia faktu że obaj są rosyjskimi nacjonalistami preferującymi inne rozwiązania w wielowiekowym konflikcie Rosji z Zachodem. Po przegranej kampanii Kijowskiej wiosną 2022 roku Timofiejew twierdził, że rywalizacja Rosji z Zachodem na sposób destabilizowania zachodnich struktur (politycznych, społecznych, gospodarczych, kulturowych i czego się jeszcze tylko dało) lepiej służyła osiąganiu rosyjskich celów strategicznych niż otwarta wojna - nazywana operacją specjalną [https://wpolityce.pl/swiat/596834-wielka-trojka-w-rosji-rozwazanie-o-rozpadzie-federacji].

     Natomiast Przewodniczący Ogólno Rosyjskiego Zgromadzenia Oficerów w liście otwartym z 6 lutego 2022 r. apelował do Putina o zaniechanie wojny jako sposobu osiągania celów politycznych Rosji. Twierdził między innymi że istniejące zewnętrzne zagrożenia dla Rosji nie są krytyczne. Siły NATO nie są wzmacniane co pozwala utrzymywać stabilność strategiczną, a broń atomowa znajduje się pod należytą kontrolą. Zaś wojna z Ukrainą postawi pod znakiem zapytania istnienie samej Rosji jako organizmu państwowego [https://forsal.pl/swiat/rosja/artykuly/8350533,grupa-wojskowych-apeluje-do-putina-wojna-zagrozilaby-dalszemu-istnien]. Kierowane przez Iwaszowa zgromadzenie oficerów zrzesza byłych funkcjonariuszy rosyjskich struktur siłowych o konserwatywnych poglądach i zarzucało już wcześniej ekipie siłowików Putina doprowadzenie do degradacji kraju.

     Co zatem popchnęło putinowską Rosję do próby zmiany światowych sił gospodarczych i politycznych metodą siłową. Odpowiedzi niewątpliwie należy szukać w przeszłości Putina i jego ekipy w tym w uwarunkowaniach wychowania, edukacji i życiowych doświadczeń. Wyłania się z nich ponury obraz mafijno bandyckiego świata z dominacją siły fizycznej dla osiągania celów. Ludzi ukształtowanych przez środowiska przestępcze nawiązujące ideowo do lumpenproletariatu. Pozbawionych zdolności do koncepcyjnego myślenia, formułowania wniosków, kojarzenia faktów, sporządzania ocen i analiz i działania na ich podstawie. Cechujących się bestialstwem, brakiem poszanowania dla godności ludzi i szacunku dla pracy. Jednocześnie tchórzliwych, stroniących od innych - zwłaszcza tych, którzy przewyższają ich charyzmą, wiedzą i zdolnościami. Zamkniętych w sobie i stale potrzebujących dowartościowania. Hołdujących zasadzie posiadać i używać zamiast być oraz zasadzie uderzaj pierwszy w przeciwnika jeśli widzisz że konfrontacja jest nieunikniona.

     Na ile w kalkulacjach putinowskiej ekipy były brane pod uwagę zagrożenia wynikające ze światowego kryzysu cieplarnianego dla rosyjskiej gospodarki uzależnionej od wydobycia węglowodorów i ich sprzedaży po dobrej cenie dla państw bogatego Zachodu. Czy w rachuby wojny wliczono skutki sankcji powodujące zmniejszenie przychodów ze sprzedaży - jak by nie było głównego źródła wpływów do budżetu Rosji. Nie mówiąc już o cierpieniach napadniętego narodu ukraińskiego i kolosalnych stratach we własnych szeregach. To pytania na, które historycy będą szukać odpowiedzi przez następne dekady.

     W świetle dostępnych dzisiaj wypowiedzi ekspertów ds. bezpieczeństwa, polityki i gospodarki Rosja musiała uwzględniać w swoich rachubach planistycznych problemy gospodarcze wynikające z odchodzenia od węglowodorów i spadku wpływów finansowych z tym związanych. W tym aspekcie planowania - jak ocenia Marek Budzisz w książce "Samotność strategiczna Polski" [ISBN 978-83-66814-38-7 - Wyd. Zona Zero Sp. z o.o. Warszawa - 2022] (...) Moskwa musiała ukształtować nowy charakter relacji, przede wszystkim z Europą, głównym odbiorcą jej surowców. Innymi słowy rosyjskie elity - po pandemii zmniejszającej popyt na surowce - zrozumiały że czas nie pracuje na ich korzyść i kluczowe decyzje należy podejmować teraz, kiedy Rosja dysponuje przewagą.

     Należało złamać opór Zachodu i doprowadzić do zmian w niekorzystnych regulacjach wynikających z Europejskiej polityki klimatycznej. Europejski projekt obniżenia emisji gazów cieplarnianych zakłada redukcję ich emisji o 50% do roku 2030, a co się z tym wiąże dodatkowe koszty także na towary eksportowane do Europy w różnych sektorach gospodarki europejskiej - nawozy, żelazo, cement, wodór, którego produkcja możliwa jest z gazu, czy energia elektryczna. Projekt zakłada także różne formy wsparcia dla mieszkańców Europy ale na importerów surowców nakłada podatek w postaci opłacania różnicy emisyjnej w kraju producenta a ceną uprawnień do emisji gazów cieplarnianych.

     Rosyjskie technologie, problemy wewnętrznej redystrybucji dochodu i oligarchiczna rabunkowa gospodarka prawdopodobnie nie byłyby w stanie sprostać wymaganiom założonym w projekcie. Należało zatem doprowadzić do sytuacji, w której Rosja zagwarantuje sobie uzależnienie Europy w sektorach energetycznych na przyszłość - zwłaszcza w produkcji wodoru.

     Realizacja tych celów - jak utrzymuje M. Budzisz, możliwa była poprzez narzucenie woli politycznej całemu kontynentowi i zmuszenie UE do rewizji planów emisyjności stosownie do możliwości gospodarki Federacji Rosyjskiej opartej na wydobyciu kopalin. Spowalnianej przez stagnację gospodarczą, potrzeby inwestycji w nowe technologie oraz spadek popytu wewnętrznego. Putin i jego elity musiał zrozumieć, że kończy się czas geopolitycznego funkcjonowania Rosji oparty o system rurociągów, który opisywał w pracy doktorskiej będąc oficerem represyjnych siłowych służb dziedziczących doświadczenia KGB.

rosyjskie rurociągi i gazociągi (źródło: pl.wikipedia.org)

Realną siłą do wykorzystania w celu narzucenia korzystnych zmian w nadchodzącej nowej odsłonie gospodarczo - politycznej świata wydawało się rosyjskie wojsko. Putin zawsze uważał, że Rosji potrzebna jest silna armia w celu zapewnienia bezpieczeństwa. Pomimo, że sam nigdy nie służył wojskowo dążył od momentu przejęcia władzy - w końcu grudnia 1999 r. do stworzenia siły zbrojnej zdolnej do stawienia czoła wyzwaniom dla bezpieczeństwa swego państwa w każdym rejonie świata w imię zagrożonych interesów.

Na rok przed aneksją Krymu w 2013 r. - struktura Armii Federacji Rosyjskiej wyglądała jak na poniższym schemacie:

załączyć schemat organizacyjny armii FR (fot. zbiory autora)

     Inwazja w dniu 24 lutego 2022 r. na Ukrainę obnażyła niedostatki zarówno w obszarze planowania jak i kierowania działaniami wojskowymi. Już sam przebieg przygotowań do inwazji ukazywał braki w sztuce wojennej. Uważnym obserwatorom i znawcom problemów mobilizowania sił i wprowadzania ich do walki nie umknęło, że nie jest to wojna rosyjskich wojskowych ale cywilnych rosyjskich gangusów. W każdym razie reżimowa operacja milicyjna.

     Być może gdyby wojnę przygotowali i poprowadzili rosyjscy wojskowi to Kijów upadł by pod naporem szybko posuwających się kolumn pancernych i zmechanizowanych wspomaganych lądującymi na pobliskich lotniskach rosyjskimi desantami. Jakkolwiek by nie byli wyszkoleni rosyjscy spadochroniarze. Wszak po stronie obrońców Kijowa większość stanowili żołnierze wojsk Ukraińskiej Obrony Terytorialnej niewiele doświadczeni w walce.

     W każdym razie kampania ukraińska już kilkakrotnie obnażyła słabość i siermiężność dumy Federacji Rosyjskiej - armii, a co za tym idzie: sposobów dowodzenia, komunikowania, ukształtowania nawyków międzyludzkich, które nie zmieniły się na przestrzeni dziejów w tradycji i historii ruskiego wojowania. Charakteryzujących się brakiem elastyczności i bez inicjatywy - dominuje doktryna: przed przełożonego nie wychodź. Nie robić niczego bez rozkazu. Oczywiście ludzkie życie jest bez znaczenia - czyli giniemy ale weselimy cara.

     Po kończącej się niepowodzeniem ofensywie zimowo - wiosennej Gierasimowa, która nie może wyjść na tzw. przestrzeń operacyjną w rejonie Bachmutu. Choć J. Prigożyn twierdzi, że już tylko chwila a droga do Warszawy stanie otworem. Oczywiście potrzebuje mieć codziennie 30 ton amunicji artyleryjskiej - bo inaczej - jak mówi nie damy rady i schodzimy z frontu.

okolice Bachmutu - ukraiński punkt medyczny (fot. zbiory autora)

W sytuacji niepowodzeń siłowych putinowskich elit politycznych, pozostaje wiele pytań otwartych, na które w tej chwili nikt nie zna odpowiedzi, a w szczególności: Co z doktryną rosyjskiej triady nuklearnej i gotowością do jej użycia w razie zagrożenia żywotnych interesów Federacji Rosyjskiej. Co się stanie w sytuacji gdy Rosja rzeczywiście się rozpadnie. Jak dalece Zachód a głownie Stany Zjednoczone Ameryki są zainteresowane całkowitą klęską Rosji i co jest determinantem tych zainteresowań.

Nie powiodło się celowe uwolnienie substancji radioaktywnych z Zaporoskiej Elektrowni Jądrowej, którego zamysłem było sparaliżowanie dostaw pomocy militarnej i humanitarnej dla walczącej Ukrainy przesyłanej w 80% przez południowo - wschodnią Polskę. Czy wobec tego kremlowscy bandyci sięgną po broń masowego rażenia w obronie swoich interesów. Wszak eksperci Klubu Wałdajskiego - mówią otwarcie o takiej możliwości wymuszania posłuszeństwa - ruskim atomowym knutem.

gdzieś pod Awdijewką - ukraiński dron na rosyjskie czołgi (fot. zbiory autora)

     Zatem polskie wielowiekowe zapytanie o koszty wolności - jakże często zadawano po upadku I Rzeczypospolitej i w kolejnych godzinach dziejowych prób - bić się czy nie bić?! Staje przed nami otwarte po trzydziestu latach szczęśliwości, z których około połowę spędzaliśmy w szczęśliwych objęciach NATO i UE licząc na opiekę i przysłowiowy wikt oraz opierunek.

     Czy nasze ówczesne polityczno - strategiczne elity także były baranami prowadzącymi lwy?? Gdy decydowały się na zawieszenie powszechnego poboru do Polskiego Wojska w rok po inwazji Federacji Rosyjskiej na Gruzję...

     Pytania są istotne - jak twierdzi prof. Ewa Mączyńska - Honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, bowiem współczesne zagrożenia się nakładają. Poza kryzysem pandemicznym, klimatycznym i geopolitycznym mamy kryzys demograficzny, zagrożenie porządku globalnego (światowego układu sił), kryzys globalizacji, neoliberalizmu, elit globalnych czy kryzys imigracyjny oraz - ujawniający się ostatnio w wyniku globalnej inflacji - kryzys kosztów życia.

     I to z pewnością nie jest zamknięta lista jednocześnie występujących w świecie kryzysów. W wielu bowiem sferach dochodzi także do innych negatywnych zjawisk, jak np. kryzys zadłużenia, niezrównoważonych systemów rolnictwa i marnotrawienia żywności, kryzys rynków pracy, postępujący kryzys społecznego zaufania, demokracji i inne.

     Adam Tooze, profesor Columbia University specjalizujący się w badaniach kryzysów gospodarczych, określa obecną sytuację w świecie podkreśla, że nawet pojedynczy kryzys jest wystarczająco trudny do analiz i szukania dróg wyjścia, zaś w połączeniu z innymi kryzysami generuje chaos nieskończenie większy, bowiem "całość jest jeszcze bardziej niebezpieczna niż suma części" [prof. Ewa Mączyńska - w przesilenie cywilizacyjne - https://wgospodarce.pl/informacje/119199-przesilenie-cywilizacyjne-i-wymog-nowego-ladu-spoleczno-gospodarczego].

     Zatem oby już nigdy więcej nie powierzać władzy politycznym baranom, zwłaszcza w dobie nasilających się kryzysów, zarówno kryzysów globalnych jak i kryzysów regionalnych i lokalnych - wywoływanych niejednokrotnie przez miejscowych politycznych baranów, którzy też mają w swoich głowach ukształtowane mentalności Putina.

opracowanie: Piotr Staniszewski

idź do góry

powrót