W sobotę 15 sierpnia 2020 roku w Parafii Hebdowskiej odbyły się uroczystości odpustowe. Wierni przynieśli tradycyjnie do świątyni piękne bukiety zrobione z rosnących wokół domów zbóż, kwiatów i ziół. Zanim Proboszcz ks. Józef Ostręga poświęcił bukiety to wcześniej przypomniał historię święta.
W 1950 roku papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Maryi. Święto to obchodzimy uroczyście 15 sierpnia. To właśnie w tym czasie kończą się prace przy żniwach, łąki mienią się wieloma kolorami, a owoce w sadach dojrzewają i roztaczają piękną woń. Już od dawna ludowa obrzędowość nakazywała w tym dniu święcenie płodów rolnych i ziół, ozdabianie nimi wnętrz kościołów, oddając tym hołd Maryi Pannie i prosząc o "większą obfitość" na kolejny rok.
(fot. Arkadiusz Fularski)
(fot. Arkadiusz Fularski)
Z opracowań internetowych dowiadujemy się, że zwyczaj święcenia na Wniebowzięcie płodów z łąk i pól wywodzi się ze starej chrześcijańskiej legendy, mówiącej o tym, jak apostołowie trzy dni po śmierci Najświętszej Marii Panny udali się do Jej grobu i nie odnaleźli tam Jej ciała, tylko same kwiaty i zioła. Na tę to pamiątkę święci się w tym dniu kwitnące zioła, kłosy zbóż, owoce, warzyw.
W polskiej pobożności i tradycji ludowej uroczystość Wniebowzięcia zwana jest świętem Matki Boskiej Zielnej. Dawniej obchodzono ją również, jako dzień Matki Bożej Dożynkowej, bo zgodnie z rolniczym kalendarzem "na Wniebowzięcie pokończone żęcie". Lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin, dziękował Matce Bożej za pomoc w ciężkiej pracy na roli oraz za opiekę nad ludźmi i ich plonami.
(fot. Arkadiusz Fularski)
(fot. Arkadiusz Fularski)
W większości wiejskich parafii zwyczaje te kultywowane są do dzisiaj. Poświęcenie zielnych bukietów jest nieodzownym elementem świętowania. Według starej tradycji bukiet do poświęcenia w Matkę Boską Zielną powinien składać się z różnych ziół, zbóż, a także kwiatów. Do podstawowych ziół zalicza się: rumianek, miętę, melisę, bazylię, rozmaryn, lubczyk i nasturcję.
Poświęcone wiązanki przechowuje się w domach: na parapetach, za obrazami świętych, nad drzwiami wejściowymi, na ścianach, na strychu, w oborach koło okna, w stodołach. Miejsca te były bowiem uważane za najbardziej narażone na ataki złych mocy, a poświęcone zioła miały chronić mieszkańców i całe obejście przed nieszczęściami. Czasami bukiety zanoszono też na pola, gdzie chroniły przed piorunami i robakami. Zioła często także zapalano, okadzając ich dymem wnętrza domów, pomieszczenia dla bydła i domowników, aby nie ulegali pokusom.
