Wracamy pamięcią do 13 grudnia 1981 roku, kiedy to na całym obszarze Polski wprowadzono stan wojenny. Ówczesne władze zdecydowały się na ten krok na polecenie tzw. Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego łamiąc tym samym obowiązującą w tym czasie konstytucję. Była to zbrojna odpowiedź ze strony reżimu komunistycznego na budzące się nadzieje niepodległościowe Polaków. Chciano w ten sposób uderzyć w rosnący w siłę ruch społeczny, a przede wszystkim w Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność".
Jest w Polsce niedostatek pamięci o tym, co wydarzyło się 13 grudnia 1981 roku. Pomimo zniszczenia najważniejszych dokumentów, pomimo zacierania śladów, strasznej prawdy o zbrodni stanu wojennego i zdradzie ojczyzny nie da się ukryć. Komuniści wypowiedzieli wojnę własnemu narodowi. Wszelki opór i protesty napotykały na bezwzględną interwencję wojska i milicji obywatelskiej. Więzienia zapełniły się opozycjonistami. Innych niepokornych zastraszano i zwalniano z pracy. Zadano wielki cios odradzającemu się polskiemu patriotyzmowi sięgającemu do swoich najbardziej chlubnych korzeni.
W dniu modlitwy za ofiary stanu wojennego prosimy naszego Stwórcę o zbawienie dla pomordowanych. Ich niezłomna postawa stanowi dla nas inspirację do własnych poszukiwań i obrony polskiej tożsamości. Pamiętajmy również o roli Kościoła w duchowym umacnianiu narodu, który został poddany bardzo bolesnej próbie. Wielu pasterzy cierpiało prześladowania wraz z wiernymi. Dziś nie musimy już stawać naprzeciw wozom bojowym i skierowanym w naszą stronę lufom karabinów. Niemniej wciąż jesteśmy powołani do obrony i promowania wartości na fundamencie których winniśmy budować i urządzać nasza ojczyznę.
Minuta z Bożym Słowem III Niedziela Adwentu Radości "Gaudete"
