Patron dnia stawia przed nami pytanie o to, jaka jest nasza wiara, wszak chrześcijanie mają być solą ziemi. Za nami prawie cały listopad. Odwiedzaliśmy groby naszych bliskich, przeżywaliśmy Uroczystość Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny, rocznicę odzyskania niepodległości. Każde z tych wydarzeń stawia pytanie o sens życia i śmierci.
30 listopada w kalendarzu liturgicznym kościoła katolickiego wspominamy św. Andrzeja Apostoła. Święty Andrzej po raz pierwszy zetknął się z Jezusem dzięki świadectwu św. Jana Chrzciciela i zaraz przyprowadził do Jezusa swojego brata Piotra. Andrzej od tego momentu należał do uczniów najbliższych Jezusowi. Święty Andrzej ożywiony duchem wiary poszedł za Jezusem i nauczył się u niego wiele. Wiara, która skłoniła św. Andrzeja do działalności apostolskiej i do męczeńskiej śmierci, jest taką samą wiarą, którą wyznajemy w każdą niedzielę podczas sprawowania Eucharystii i którą, zgodnie z nakazem misyjnym Zbawiciela, mamy dzielić się z tymi, którzy żyją wokół nas.
Święty Andrzej był odważny w zadawaniu Jezusowi trudnych pytań. W ewangeliach apostoł pojawia się często, ale mało wiemy o jego działalności misyjnej po zmartwychwstaniu Chrystusa. Apostolskie posłannictwo zaprowadziło go do Azji Mniejszej, gdzie oddał życie za wiarę. Poniósł śmierć męczeńską na krzyżu w kształcie litery X. Zwany krzyżem Świętego Andrzeja. Narodziny dla nieba miały miejsce 30 listopada 60 roku.
Święto apostoła jest okazją do odnowienia świadomości naszej przynależności do Kościoła, którego zaczątkiem była wspólnota dwunastu Apostołów. My przynależymy do Jezusa dlatego, że ktoś nam przekazał wiarę. Z drugiej strony od naszej wiary i świadectwa zależy również czyjeś poznanie Jezusa i nawrócenie.
Popularnie zwany ten dzień jako "Andrzejki" przypada na koniec roku liturgicznego lub początek jest okazją dla wielu do wspólnej zabawy, wróżb .Kończy czas zabaw przed zbliżającym się Adwentem - przygotowaniem do Bożego Narodzenia.
