30 listopada w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego wspominamy św. Andrzeja Apostoła. Św. Andrzej pochodził z Betsaidy nad jeziorem galilejskim, ale mieszkał wraz ze swoim bratem, Piotrem i jego rodziną w Kafarnaum. Podobnie jak starszy brat był rybakiem. W Piśmie Świętym nie jest wspominany zbyt często. Zginął śmiercią męczeńską ewangelizując tereny dzisiejszej Bułgarii. Ukrzyżowany został głową w dół na krzyżu w kształcie litery "x". Święty Andrzej po raz pierwszy zetknął się z Jezusem dzięki świadectwu św. Jana Chrzciciela i zaraz przyprowadził do Jezusa swojego brata Piotra.
Andrzej od tego momentu należał do uczniów najbliższych Jezusowi. Święty Andrzej ożywiony duchem wiary poszedł za Jezusem i nauczył się u niego wiele. Wiara, która skłoniła św. Andrzeja do działalności apostolskiej i do męczeńskiej śmierci, jest taką samą wiarą, którą wyznajemy w każdą niedzielę podczas sprawowania Eucharystii i którą, zgodnie z nakazem misyjnym Zbawiciela, mamy dzielić się z tymi, którzy żyją wokół nas.
Święty Andrzej był odważny w zadawaniu Jezusowi trudnych pytań. W ewangeliach apostoł pojawia się nie często, mało wiemy o jego działalności misyjnej po zmartwychwstaniu Chrystusa.
Święto apostoła jest okazją do odnowienia świadomości naszej przynależności do Kościoła, którego zaczątkiem była wspólnota dwunastu Apostołów. My przynależymy do Jezusa dlatego, że ktoś nam przekazał wiarę. Z drugiej strony od naszej wiary i świadectwa zależy również czyjeś poznanie Jezusa i nawrócenie.
Dzień 30 listopada popularnie zwiemy "Andrzejkami". Przypada na koniec roku liturgicznego lub początek Adwentu i jest okazją dla wielu do wspólnej zabawy i rodzinnych spotkań przed Adwentem - czasem przygotowana do Bożego Narodzenia.
