W roku 2018 Dzień Ojca przypada na 23 czerwca (sobota)

---

(fot. demotywatory.pl)

Ballada o ojcu i trzech córkach

Pewien gospodarz w Polsce żył
Z trzema córkami w zgodzie żył.
Gdy tą najstarszą wydawał, to trzy talary jej dawał.

A maszże córko daję ci, masz mnie utrzymać do śmierci.
A gdy tą średnią wydawał, to dwa talary jej dawał.
A maszże córko dają ci, masz mnie utrzymać do śmierci.
Gdy tą najmłodszą wydawał, tylko talara jej dawał.
A maszże córko daję ci, masz mnie utrzymać do śmierci.

A gdy doczekał starych lat, zmuszony był wyruszyć w świat.
Wziął czapkę laskę i poszedł i do tej najstarszej zaszedł.
Gdy na jej progi wstępował, ładnie jej pięknie winszował.
Ona do komory poszła i ciężki kamień wyniosła.
A maszże ojcze utop się po moich progach nie włócz się.

A ojciec sobie zapłakał czegóż ja biedny doczekał.
Wziął czapkę laskę i poszedł i do średniej córki zaszedł.
Gdy na jej progi wstępował ładnie jej pięknie winszował.
Ona do komory poszła i gruby powróz wyniosła.
A maszże ojcze powieś się, po moich progach nie włócz się.

A ojciec sobie zapłakał, czegóż ja biedny doczekał.
Wziął czapkę, laskę i poszedł i do tej najmłodszej zaszedł.
Gdy na jej progi wstępował, ładnie jej pięknie winszował.
Ona do komory poszła i kromkę chleba wyniosła.
A macie ojcze i jedzcie, tylko mi dziecię kołyszcie.
A ojciec się uradował, będę se wnuka piastował.

autor nieznany

Ballada o ojcu kalkulatorze

Na Górnickiego koło Dantesu
W maleńkim domu z remontu
Mieszkał tam sobie Ignacy Pliszka
Z żoną i dzieckiem od frontu.

I żyć by mogli szczęśliwi tacy
Jak polne kwiaty na łanie,
Ale Ignacy nie wracał z pracy,
Bo zawsze miał ważne zebranie.

Żona z obiadem czeka wieczorem,
Łzy płyną z dani jej mięsnej,
Cóż z moim ojcem kalkulatorem
Skarży się dziecię nieszczęsne.

Wystygła zupa, zasnęło dziecię
Zbladła twarz matki okrągła,
Wrócił Ignacy rano o trzeciej,
Bo się dyskusja przeciągła.

Więc ona jego błaga w tej męce
Mężu mój ślubny Ignacy,
Nie chodź już więcej na te zebrania
Wracaj do domu po pracy.

On na kolana przed nią się rzucił
Pierś męska wszczęła mu łkanie,
Ale jak poszedł, to już nie wrócił,
Bo znów miał ważne zebranie.

Aż dnia pewnego nagle w tym biurze
Drzwi otwierają się ciężkie
Na progu staje dziecię nie duże
Ze łzami w oczach płci męskiej.

Stoi i stoi biedne malczysko
Na wszystkie patrząc się strony,
Który, ach który Ignacy Pliszka,
Który mój ojciec rodzony?

Trzy lata żyję już na tym świecie
I smutek mi serce toczy,
A jeszczem dotąd nieszczęsne dziecię
Ojca nie widział na oczy.

O jakiż płacz się zrobił w tym biurze
Kobiety mdlały na sali,
A ojciec z synem jak te dwie róże
Bez przerwy się całowali.

Ale się wkrótce musieli rozstać,
Rzekł ojciec synu kochanie
Wracaj do domu ja muszę zostać,
Bo znów mam ważne zebranie.

autor nieznany