Wielkanoc to w Polsce największe doroczne święto obchodzone już od II wieku na pamiątkę męki i zmartwychwstania Chrystusa. Termin jego obchodów ustalony został na soborze nicejskim w 325 roku i miał wypadać pomiędzy 22 marca i 25 kwietnia w pierwsza niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca.
Tegoroczną uroczystość Zmartwychwstania Chrystusa przeżywamy w rozkwicie wiosny. Cały świat żyje i cieszy się ciepłem słonecznych promieni. Wokół nas tyle życia, które nas raduje i dodaje chęci i sił do pokonywania codziennych problemów. Radujemy się rozkwitem biologicznego życia, choć wiemy, że nadejdzie jesień i wszystko przeminie.
Uroczystość Zmartwychwstania Chrystusa uświadamia nam prawdę, że życie jest mocniejsze od śmierci. Tym Życiem jest Zmartwychwstały Chrystus. Słyszymy bijące dzwony, obwieszczające radosne "Alleluja!", pusty grób oraz zmartwychwstanie Chrystusa. Z tej racji uczniowie Jezusa Chrystusa siadają przy wspólnym stole, by doświadczać świętowania ze zmartwychwstania Chrystusa. Nieodzownym symbolem tych świąt są tzw. pisanki, których nie może zabraknąć na świątecznych stołach ani wcześniej w koszyczkach, które poświęciliśmy w Wielką Sobotę w kościele. W starożytnym Egipcie jajko było symbolem życia, w tradycji chrześcijańskiej stało się symbolem świąt wielkanocnych, wiecznie odradzającego się życia i przede wszystkim Chrystusa zmartwychwstałego.
Dzisiejszy świat potrzebuje więzi i budowania wzajemnych relacji, opartych na głębokim zaufaniu ludzi do siebie. Święta Zmartwychwstania Pańskiego niech będą okazją do odkrycia i celebrowania tych więzi, które zostały nadszarpnięte przez pośpiech, odległość między sobą. Niech suto zastawiony stół będzie okazją do dzielenia się dobrem materialnym, ale równocześnie otwieraniem serca nawzajem przed sobą.
