Druga niedziela w styczniu, w liturgii Kościoła katolickiego, obchodzona jest jako Niedziela Chrztu Chrystusa. Niedziela ta kończy okres Bożego Narodzenia. Chrystus rozpoczął w momencie swojego chrztu misję nauczycielską. Miał 30 lat. Żydzi uważali, że w tym wieku rozpoczynała się męska dojrzałość, co pozwalało publicznie występować i nauczać. Dotyczyło to tylko mężczyzn. Misje Chrystusa potwierdza z nieba sam Bóg Ojciec, dając świadectwo, że jest On faktycznie Synem Bożym i ma prawo przemawiać w imieniu Boga.
Gołębica towarzysząca przy chrzcie Jezusowi jest symbolem nowej ery, nowego ludu Bożego. Od chrztu Jezusa zaczyna się głosić Ewangelię - radosną nowinę o Chrystusie. Każdy, kto przyjął chrzest, stał się umiłowanym dzieckiem przez Boga. Na ogół nie pamiętamy tego wydarzenia. Rodzice przynieśli nas do świątyni, aby w obecności wspólnoty parafialnej włączyć do wspólnoty Kościoła. Każdy ochrzczony otrzymał wielki dar nowego życia, który trzeba ciągle rozwijać. Sakrament chrztu zmienia człowieka wewnętrznie, przywraca mu dziecięctwo Boże i godność dziecka Bożego. Jako małe dzieci zostaliśmy ochrzczeni w wierze rodziców, ale jako dorośli odpowiadamy za swoje czyny i rozwój ziarna chrztu. Chrzest wyciska znamię w duszy człowieka przynależności do Chrystusa i do Kościoła.
W święto Chrztu Chrystusa warto postawić sobie pytanie co uczyniłem z darem nowego życia. Święty Leon Wielki papież wzywa ochrzczonych, aby nie było w nich wewnętrznego rozdarcia, obłudy, a powściągliwość, pokora, uczciwość, pełnione z miłością przynosiły wiele wspaniałych owoców.
