Święta Barbara - patronka górników i dobrej śmierci
(fot. pch24.pl)
Skalbmierz, 30-11-2013
Liturgiczne wspomnienie św. Barbary przypada 4 grudnia. Imię Barbara wywodzi się z języka greckiego lub łacińskiego. W Grecji i w Rzymie słowo "barbara" oznaczało po prostu cudzoziemkę. W Polsce znane jest od końca XII w. Niewiele wiadomo o jej życiu, nie wiadomo nawet czy taka święta w rzeczywistości nawet istniała.
Według tradycji pochodziła z fenickiego miasta Heliopolis, obecny Egipt. Była prawdopodobnie córką zamożnego kupca. Gdy ojciec dowiedział się, że ukochana córka sympatyzuje z chrześcijanami, zamknął ją w wieży, żeby nie dołączyła do nich. W więzieniu Barbara przyjęła z rąk jednego z chrześcijan chrzest. Po nieudanej ucieczce została schwytana, ujęta przez służbę ojca i przekazana władzom rzymskim. Był to okres okrutnych prześladowań chrześcijan, gdy nie chciała wyrzec się wiary została poddana torturom i ścięta. Legenda hagiograficzna mówi, że przed śmiercią anioł podał jej w więzieniu Komunię świętą. Dlatego uważano Barbarę za patronkę dobrej śmierci, pojmowanej po chrześcijańsku. Przez całe wieki była jedną z najbardziej czczonych świętych.
W polskiej tradycji ludowej tego dnia wróżono o pogodzie na okres zimy i o urodzaju w nadchodzącym roku. W wielu europejskich i polskich ośrodkach górniczych jest to święto tej grupy zawodowej i obchodzi się tzw. Barbórkę. Urządzane są zabawy i poczęstunki dla górników, podczas których rozdaje się odznaczenia i stopnie górnicze. Święta Barbara przedstawiana jest z następującymi atrybutami: aniołem i gałązką palmową, z kielichem, księgą, monstrancją.
W liturgii Kościoła katolickiego wspominamy ją 4 grudnia jako patronkę trudnej pracy górniczej i patronkę dobrej śmierci. W kolegiacie w Skalbmierzu w północnej nawie kościoła możemy odnaleźć jej obraz z powyższymi atrybutami. Zachęcam do obejrzenia i zwiedzenia kościoła.
