"Mowa jest srebrem, a milczenie złotem" przypomina znane przysłowie. Takie wartościowanie przy pomocy złota i srebra, z nadzieją że zwycięży to co cenniejsze, nie zawsze jednak sprawdza się w przypadku mowy. Zazwyczaj dzieje się wręcz przeciwnie. Uważamy, że potokiem słów, wypowiedzianych pod adresem drugiego, zaskarbimy sobie jego podziw i uznanie.
Czasem dzieje się i tak, że słowa są potężnym orężem obrony, zarówno w sytuacji kiedy pod naszym adresem słyszymy coś niemiłego, a także kiedy nie chcemy dopuścić do wyrażenia przez kogoś swojej opinii. Wydaje się, że świat w którym aktualnie żyjemy zmusza nas do coraz agresywniejszego posługiwania się mową. Tak jest w telewizji, filmie, na mównicy sejmowej. Postawmy sobie pytanie: jak się bronić. Czy możemy pozwolić, aby ktoś bezkarnie na nas nastawał? Słowo ma swoją moc. Chętnie z tej mocy korzystamy, a milczenie? Czy ma ono jakiekolwiek znaczenie? Czy jest tym przysłowiowym złotem, cenniejszym od srebra mowy?
Miłosierny język jest niesamowicie potężnym środkiem do czynienia dobra. Przekonujemy się w sposób szczególny od momentu, kiedy nowym papieżem został Franciszek. Jego język - pełen ciepła i serdeczności, pochylenia się nad biednymi, potrzebującymi, ma ogromną moc.
Mieć dla każdego słowa pociechy i umiejętność wybaczenia wymaga od człowieka ogromnej dbałości, najpierw o myśli jakie się w nim rodzą, a potem, o mowę, która te myśli wyraża na zewnątrz. Słowa raz wypowiedziane mają moc. Te złośliwe, bezczelne, wulgarne mają moc niszczenia, nawet na wiele lat, pozytywnych relacji między ludźmi.
Słowo rani często, boleśniej niż kamień. Natomiast słowa, które zostały wypowiedziane z miłością, troską, współczuciem mają moc tworzenia więzów pozytywnych. One cieszą, budują relacje, pogłębiają przyjaźń i umacniają miłość. Zwróć uwagę na słowa jakie wypowiadasz. Staraj się, by mowa sprawić radość i dobro, ale lepiej zamilcz, gdybyś słowem miał zranić.
