Zostaliśmy zaproszeni na święto Babci i Dziadka do przedszkola. Wchodzimy, duża grupa czeka już w korytarzu - niektóre Babcie od fryzjera - no cóż jest ku temu okazja! Ożywienie na korytarzu trwa - panie przechodzą, przenoszą, widać też rumieńce na twarzach rodziców.
Wchodzimy do sali pięknie przystrojonej w małe i duże czerwone serduszka. Nasze wnuki (nie wszystkie) z emocji zaczęły płakać, pani wyciera nosy to jednemu, to drugiemu, poprawia włosy, szelki od spódniczki. No i kryzys zażegnany!
Zaczynamy! Piękne śpiewy, wierszyki do Babci, do Dziadziusia - było też o juhasach co to owce doją. Wszystko to pięknie zaśpiewane. Niejedna Babcia łezkę otarła, a Dziadziusiowi "zaświeciły się oczy". Były pączki, owoce, pyszna kawa.
Za te chwile szczęścia w imieniu innych Babć i Dziadków dziękują.
