27 stycznia przeżywaliśmy Dzień Dialogu z Islamem. Jakie myśli pojawiają się w naszych głowach, gdy słyszymy słowa: islam i muzułmanin. Czy nasze skojarzenia krążą wyłącznie wokół świętej wojny i terroryzmu? Postawmy sobie dziś pytanie kim są czciciela Allacha? Czy nasze sądy o nich odpowiadają rzeczywistości?
Islam jest najmłodszą z religii. Powstał w VI w. Jego twórcą jest Mahomet, który swoje idee spisał w Koranie. Podstawą tej religii jest wiara w jednego Boga - Allacha i uznanie Mahometa za największego z proroków. Do obowiązków wyznawców należy modlitwa - pięć razy dziennie, post, jałmużna, pielgrzymka do Mekki oraz święta wojna przeciw niewiernym.
Św. Franciszek, jeden z najpopularniejszych świętych w Kościele katolickim zachęcał, by dawać wobec muzułmanów dobre świadectwo życia i tym skłonić ich do nawrócenia. W XX wieku, po Soborze Watykańskim II, zaczęto z szacunkiem patrzeć na islam i szukać tego co wspólne z chrześcijaństwem. Jan Paweł II z wielkim szacunkiem odnosił się do duchowego dziedzictwa muzułmanów. Dawał temu wyraz podejmując ich w Watykanie oraz w czasie swoich pielgrzymek do krajów muzułmańskich. Papież zwracał się do wyznawców islamu jak do braci i sióstr w wierze, którzy w duchu Abrahama czczą jednego Boga. Zachęcał do dawania wspólnego świadectwa, by w ten sposób pomóc innym w poszukiwaniu Boga. Podkreśla się, że islam podobnie jak chrześcijaństwo i judaizm, mają swoje korzenie w wierze Abrahama, że jest to wiara w tego samego, jedynego Boga. Możemy razem jako chrześcijanie i muzułmanie promować wartości duchowe, zachęcać do sprawiedliwości społecznej, wspierać potrzebujących i prześladowanych, chronić rodzinę i ludzkie życie.
Historia pokazuje, że im słabiej coś znamy tym bardziej się tego boimy lub tym pogardzamy. Dlatego Dzień Dialogu z Islamem jest okazją do wzajemnej tolerancji i życzliwości. Nie ulegajmy pozorom i uprzedzeniom. Dziś szczególnie zróbmy rachunek sumienia z naszych relacji do muzułmanów. Zastanówmy się czy okazujemy im chrześcijańską miłość.
