"Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką...". Patrzymy dziś na bezbronne Niemowlę leżące w kościelnych szopkach. To znak Boga dla nas. Mijają stulecia, a on pozostaje ciągle aktualny. Jest wielce wymowny, również dla nas chrześcijan, żyjących w 3 tysiącleciu. To znak nadziei dla całej ludzkości, znak pokoju dla cierpiących na wskutek konfliktów zbrojnych, znak wolności dla biednych i prześladowanych. Jan Paweł II w homilii podczas Pasterki w roku 2002 powiedział: "Jest to znak mały i kruchy, uniżony i milczący, ale bogaty w moc Boga, który z miłości stał się człowiekiem".
Radujemy się dziś, że "słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami". Niech nasze domy rozbrzmiewają radosnym śpiewem kolęd, rodzinnym dobrem, bo Bóg zamieszkał między nami.
Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu - możemy przeczytać w Dziejach Apostolskich. Szczęśliwy jest człowiek, który miłosiernie rozdaje i użycza, szczodrobliwie sieje, wspiera ubogich. Ostatnie dni Adwentu które już za nami, pokazały, czy powyższe słowa stały się naszym udziałem. Wszystko jest darem. Cokolwiek posiadamy, otrzymaliśmy w prezencie od Boga. Pierwszym darem jest życie. To dzięki Bogu istniejemy na tym świecie, stworzonym także dla nas. Nasza sytuacja podobna jest do zarządcy majątku. Dysponujemy wszystkim, ale niczego nie posiadamy na własność. Największym darem, jaki otrzymaliśmy od Pana Jezusa, jest ofiara złożona z Niego samego. Tak bardzo nam zaufał, że oddal się do naszej dyspozycji. Stał się naszym sługą.
Czas Bożego Narodzenia to święto życia, Okres który przeżywamy, to także czas prezentów. Jest więc szczególną okazją, aby naśladować Stwórcę i Zbawiciela w dawaniu i przyjmowaniu. Czy potrafisz dawać? W atmosferze tych radosnych kolęd, zapachu igliwia, zapalonych świec możemy uczyć się od małego Jezusa sztuki obdarowywania. Rodzina jest miejscem gdzie uczymy się ofiary, kompromisu, dawania siebie bliźnim. Dając świadectwo naszej miłości do Jezusa wzbogacajmy się o tę miłość którą On nam przyniósł.
