Zdecydowanie ze wszystkich miesięcy sierpień dla Polaków był najważniejszy. To w sierpniu zrodziła się "Solidarność". Ruch społeczny, którego skala była nieporównywalna z czymkolwiek innym nie tylko w historii Polski, ale całej Europy. To sierpień 1980 roku dał początek ogromnej przemiany naszej ojczyzny. Ruch solidarnościowy w czasach komunizmu był wyrazem dążeń do wolności.
31 sierpnia przeżywamy Ogólnopolski Dzień Solidarności. Kiedyś znak Solidarności był niszczony, a równocześnie dawał nadzieję dla wszystkich wątpiących iż wolność zwycięży.
Z racji ogólnopolskich obchodów Dnia Solidarności, winniśmy powrócić do marzeń, do postulatów, które przyświecały nie tylko twórcom związku, ale milionom ludzi, którzy go popierali. Warto dokonać rachunku sumienia w jaki sposób przyczyniamy się do budowania dobra wspólnego. Słuszne idee nie mogą ulec przedawnieniu. Nie można się zniechęcać, lecz trzeba naprawiać błędy i walczyć z własnymi wadami. W chwilach zwątpienia warto sobie uświadomić, że to co mamy dziś to dzięki ludzkiej solidarności, która zaistniała w latach 80 ubiegłego wieku.
Abp Sławoj Leszek Głódź, mówił: "Solidarność jest w Polsce wciąż potrzebna, gdyż jest ona trwałym elementem polskiego życia. Jestem przekonany, że nie skończyła się misja "Solidarności" w chwili odzyskania niepodległości. Bo nie ma wolności bez sprawiedliwości, tak jak nie ma sprawiedliwości bez wolności. Trzeba te wszystkie treści wziąć poważnie, wrócić do nich." Dziś potrzebna jest kontynuacja tego wielkiego dzieła, by dbać nie tylko o dobrobyt, ale także o duchowy rozwój człowieka. Bądźmy zatem solidarni w działaniach na rzecz moralnej odnowy narodu. Skoro przeszliśmy tak daleką i trudną drogę, szkoda z niej zawracać. Przywołajmy ducha "Solidarności" lat 80 i odkryjmy nawzajem ludzkie oblicze wzajemnych relacji.
