Ks. Marian Fatyga (fot. skalbmierz.kielce.opoka.org.pl)
Skalbmierz, 16-04-2011
Niedziela Palmowa obchodzona jest w całej Polsce tłumnie i uroczyście. Dawniej w tym dniu inscenizowano triumfalny wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Obrzęd polegał na procesjonalnym obchodzeniu kościoła wewnątrz lub na zewnątrz, albo - w mieście - na przejściu z jednego kościoła, symbolizującego Górę Oliwną, do drugiego kościoła, który wyobrażał święte miasto Jeruzalem. Głównym aktorem spektaklu była figura Pana Jezusa na osiołku umieszczona na wózku. W Krakowie platformę z Jezusem na osiołku ciągnęli rajcy miejscy, dzieci zaś rzucały kwiaty i palemki przed nadjeżdżającą figurą.
Głównym atrybutem święta są palmy. Najczęściej spotyka się strome bukiety z gałązek wierzbowych z "kotkami", bukszpanu i suszonych kwiatów, albo palmy wileńskie. Mają one kształt pałek różnej grubości i wielkości, a sporządza się je z ułożonych w misterne wzory zasuszonych kwiatów małych i większych. Niegdyś takie palmy występowały głównie na Wileńszczyźnie, a obecnie spotyka je się w całej Polsce.
Palmowe święto w wierzeniach ludu było ważnym prognostykiem na cały rok: "Pogody w Kwietne Niedziele wróżą urodzaju wiele", "Gdy w Niedziele Kwietną słońce świeci będą pełne stodoły i sieci." Poświęcone wiązki wierzbinowych witek długo zdobiły wejścia do domów, zatknięte w stodołach, stajniach czy pszczelich ulach, były gwarancją zdrowia, pomyślności i urodzaju.
W wielu parafiach organizowane są konkursy na największe i najpiękniejsze palmy, wielkość niektórych dochodzi do kilkunastu metrów, a przygotowania do ich tworzenia rozpoczynają się już na początku Wielkiego Postu. Tak jest na przykład w parafii Skalbmierz, gdzie strażacy, koła gospodyń, poszczególne klasy uczniów przygotowują takowe palmy w czasie Wielkiego Postu.
Przemarsz w procesji palmowej jest wyznaniem wiary i znakiem solidarności z Chrystusem, który wjeżdża do Jerozolimy, aby oddać życie.
