Ks. Marian Fatyga (fot. skalbmierz.kielce.opoka.org.pl)
Skalbmierz, 11-12-2010
Trzecia Niedziela Adwentu jest nazywana Niedzielą radości. Adwentowa radość zasadza się na nadziei. Radość oczekiwania nie oznacza wolności od trudnych doświadczeń. Prawdziwym źródłem radości jest nadzieja. Bycie razem z innymi, budowanie wspólnoty daje radość życia. Dziś nikt nie może żyć wyłącznie dla siebie, nikt też nie zaspokoi sam swoich potrzeb.
Aby być radosnym, nie musisz mieć wszystkiego. Wystarczy to, co konieczne. Zdarzają się spotkania z ludźmi, którzy stają się dla nas "szczęśliwą gwiazdą", gdy otwierają nam oczy, że szczęście i radość nie polega w posiadaniu, ale w dawaniu. Stawiam pytanie, gdzie podziała się ludzka, zwyczajna radość. Kiedyś zapytano ks. Jana Twardowskiego o radość. Odpowiedział: "To wierzyć w zwycięstwo dobra. Dobro zwycięża". Ks. Twardowski żartując mówił: "Gdybym miał prosić Boga o dar, jeden, jedyny o podarunek niebiański, sądzę że poprosił bym, by mnie obdarzył sztuką uśmiechu".
Św. Paweł w liście do Efezjan mówi: "Radujcie się zawsze w Panu, znowu mówię, radujcie się". Radości nie da się posiąść, ale można pozwolić się jej ogarnąć. Szczęście można porównać do muru. Radość w tym porównaniu będzie pełniła rolę cegły. Radość jest bowiem zewnętrznym odzwierciedleniem szczęścia. Mur nie istnieje. Istnieją tylko odpowiednio ułożone cegły. Szczęścia nie widać na zewnątrz. Objawia się ono przez radość. Gdzie szukamy źródeł radości, uśmiechu? Może w dowcipach o blondynkach, policjantach, księżach.
Warto w tym czasie Adwentu zastanowić się czy wszystko jest takie śmieszne. Ojciec Leon Knabit, benedyktyn mówi: "Radości na pewno nie można mieszać z wesołkowatością, która płynie z dowcipów, żartów, humorów".
A my już poddajemy się radości wzajemnego obdarowywania prezentami, atmosferze rodzinnych spotkań, łamania opłatkiem, wspólnego śpiewania kolęd. Czekamy z radością na te dni.
