Szef wywiadu i kontrwywiadu "Marii" i "Domu"

Dzisiaj jest niedziela, 28 kwietnia 2024 r. (119 dzień roku) ; imieniny: Bogny, Walerii, Witalisa	Ś. Dzień Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

Redakcja

tv.24ikp.pl

działy autorskie

ludzie ZP

miejsca, obiekty itp.

felietony, opracowania

ludzie Rzeczpospolitej Partyzanckiej 1944

"katyńczycy"

serwis IKP / Skarby Ziemi Proszowskiej / ludzie ZP / rp1944 / Szef wywiadu i kontrwywiadu "Marii" i "Domu"

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci, macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym artykule; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

Szef wywiadu i kontrwywiadu "Marii" i "Domu"
Jerzy Kamiński ps. Wigura
(ur.: 10.12.1911 - zm.: 19.09.1992)

biogram

Jerzy Kamiński ps. Kornik, Wigura
(fot. Inspektorat AK...)

Proszowice, 25-06-2019

Major rezerwy Jerzy Kamiński ps. Kornik, Wigura; urodził się 10 grudnia 1911 roku w Słomnikach. Podczas II wojny światowej, od 1940 roku (do 1945) należał do konspiracji NOW (Narodowa Organizacja Wojskowa) a po scaleniu jesienią 1943 roku do Armii Krajowej. W NOW był zastępcą komendanta (Mieczysława Pierzchalskiego ps. Żwirko) i kierownikiem wydziału politycznego na powiat miechowski. Po scaleniu z AK, zajmował stanowiska kolejno: zastępca komendanta Obwodu Miechowskiego AK (?), szefa wywiadu i kontrwywiadu Inspektoratu "Maria" AK, oficera informacji i propagandy 106 DP AK ("Wiesława"-"5555").

Cała siatka WKW - NOW wraz z siecią łączności została przekazana w czasie scalenia z AK, a następnie dalej rozbudowana w strukturze Inspektoratu "Maria".

odprawa Komendy Powiatu Miechów NOW, od lewej: "Wigura", "Jawa", Ryszard Niwiński, "Żwirko"; stoją: "Rejtan", "Grotek", "Wuj", "Sitwa", "Rafał", "Wolt"
(źródło: Inspektorat AK...)

Jako szef wywiadu i kontrwywiadu (W i KW) po Stanisławie Głowackim ps. Zend, "Wigura" (wówczas podporucznik) na szczeblu Inspektoratu współpracował ściśle z podchorążymi: Stanisławem Musiałkiem ("Rafał"), Władysławem Rynkowskim ("Michał"), Marianem Toporem ("Opal"), Józefem Śliwą ("Józwa") - przez pewien czas "wtyczka" w policji kryminalnej, Walerym Kosołkiem ("Dziarski") - stały informator, tłumacz w policji niemieckiej w Miechowie; podporucznikiem Józefem Rajem ("Bruzda") i wieloma innymi. Kamiński koordynował działania wywiadowcze zazwyczaj z miejsca postoju sztabu "Marii", jednak pracował także w terenie.

Jedną z bardziej niebezpiecznych "przygód" "Wigury" zrelacjonował Tadeusz Rabiej ps. Burza, w książce Nieczui "Inspektorat AK "Maria" w walce...": [...] Szef WKW Inspektoratu, gdy uszedł przed aresztowaniem w Słomnikach zatrzymał się u mnie w Proszowicach. Zabrał z moich rąk plik dokumentów konspiracyjnych, ukrył pod zapiętym paltem i poszedł do Żębocina. Przechodząc obok dworca został obskoczony przez patrol niemiecki z okrzykiem "Hende hoh - ausweis bitte". Podniósł ręce do góry, na szczęście dokument miał w zewnętrzne kieszeni marynarki, sprawdzili dokumenty, oddali mu, obszukali tylko kieszenie, nie znaleźli broni, ani nie zauważyli, że pod zamkniętym paltem znajdowały się konspiracyjne papiery. Umknął więc śmierci, a przy nim chyba i ja [...].

z lewej kpt. Jerzy Kamiński, obok por. Pierzchalski Mieczysław ps. Żwirko - zastępca "Wigury" w WKW
(źródło: Inspektorat AK...)

     Położył ogromne zasługi dla zabezpieczenia działań konspiracyjnych oraz bezpieczeństwa jednostek bojowych i ludności cywilnej na terenie Inspektoratu (ówczesny powiat: miechowski, olkuski i pińczowski). WKW badał także wszystkie sprawy podlegające wyrokom Sądów Wojskowych w Inspektoracie.

Rozkazem Komendy Garnizonu "Dom" nr 1, Kamiński został oficerem placu garnizonu.

     Wraz z grupą oficerów i żołnierzy 106 DP AK pod przywództwem gen. Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego ps. Tysiąc zakładał w okolicy Elbląga, w Nowym Kościele (Pogrodzie) Spółdzielnię Gospodarczo-Społeczną. Prezesem został Nieczuja-Ostrowski, on natomiast był wiceprezesem oraz był w składzie zarządu spółdzielni. Zajmował się on z ramienia Zarządu pozyskiwaniem obiektów i mienia poniemieckiego dla spółdzielni.

     Po wojnie represjonowany, przeszedł ciężkie śledztwo na UB i przez szereg lat przebywał w więzieniu. Przez pewien czas razem z dowódcą 106 DP AK (Bolesławem Nieczuja-Ostrowskim) był w celi śmierci. Po 1956 r. został uniewinniony.

Odznaczono go miedzy innymi: Orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych 3-krotnie, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Medalem Wojska kilkukrotnie, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 19 września 1992 roku w Starachowicach, pochowany jest w Luborzycy.

opracowanie: Andrzej Solarz