Z pod Proszowic, miasteczka w krakowskiem, piszą do nas:
 |
| (fot. źródło) |
Proszowice, 8-06-2021, (29.06-12.07.1914)
Jak to z budową bruku w Proszowicach było... Tak przedstawiał tę sytuację, ponad wiek temu, Maciej Zwoliński - członek organizacji chłopskiej "Zaranie" z Klimontowa.
Zapraszam do lektury (zachowano oryginalną pisownię):
opracowanie: Marcin Szwaja
Źródło: Gazeta Świąteczna; rok XXXIV - Tydzień 28, (dnia: 12 lipca 1914 roku); Z pod Proszowic, miasteczka w krakowskiem, piszą do nas:
Z pod Proszowic, miasteczka w krakowskiem, piszą do nas:
 |
| (fot. źródło) |
Już to rzadko w którem z miasteczek naszych są ulice porządnie wybrukowane. Sprawa to napozór drobna, ale ważna. Ileż to bywa wypadków z ludźmi i końmi podczas targów na ulicach pełnych wybojów! Mieszkańcy miast i miasteczek powinni pomału ulepszać takie ulice. W Proszowicach jest jedna z ważnych ulic, zwana Krakowską, którą ludzie od nas jeżdżą do Krakowa i z powrotem, a także wiedzie ona i na cmentarz grzebalny. Otóż dotychczas jest to istnie smrodliwa kałuża.
Było tu na niej takie zdarzenie: czterech ludzi niosło na ramionach nieboszczyka na wieczny spoczynek; środkiem kałuży nie sposób było iść, więc wybierali, gdzie lepiej, i szli to tu, to tam. Aż nagle jeden z niosących potknął się tak, że trumna ze wszystkich ramion się zsunęła; wieko się otwarło i nieboszczyk wpadł w smrodliwą kałużę tak, że go ani widać było. Musieli go potem wygrzebywać z błota.
Otóż ludzie dobrej woli postanowili nareszcie wybrukować tę ulicę. Do kościoła w Proszowicach chodzi ludność z 12-tu okolicznych wiosek. Proszowianie, którzy już zakupili kamień na bruk, proszą, aby mieszkańcy wsi okolicznych zwieźli ten kamień o dwie mile inną jeszcze jakąś przytem pomoc dali. Niektórzy z włościan już chętnie zwieźli trochę kamieni, tak, że bruk zaczęto już robić; ale cóż, kiedy zaledwie połowę zakupionego zwieziono, a drugiej połowy nie ma kto zwieźć, bo dużo parafian nie poczuło się do obywatelskiego obowiązku. Może przy zachęcie kapłanów i innych światłych osób nie będą się ociągali ze spełnieniem obowiązku.
M.Zwoliński
|
