|
"Zniknij na 48 godzin" - czyli jak nasze dzieci umierają aby zaistnieć!
 |
| (fot. zbiory autora) |
Proszowice, 27-10-2025
To nie jest felieton o technologii. To jest apel do rodziców - póki jeszcze mogą zdążyć.
Właśnie czytam w mediach, że Maja i Wiktor mieli 14 i 15 lat. Jeszcze dzieci. Zniknęli! Zostali odnalezieni martwi! Ich śmierć może być związana z internetowym "wyzwaniem", które każe nastolatkom znikać bez śladu na 48 godzin. Zasada jest prosta: odetnij się od świata, nie odbieraj telefonu, zniknij - a w zamian zdobędziesz punkty w sieci.
Dla lajków. Dla adrenaliny. Dla niczego. Dla pustki. Dla cyfrowego echa.
Nie ma słów, które oddałyby ból rodziców, gdy ich dziecko nie wraca do domu. Gdy telefon milczy, a każda minuta zamienia się w wieczność. Gdy nadzieja miesza się z przerażeniem, a serce bije w rytmie policyjnych syren. Gdy patrzą na pusty pokój, w którym jeszcze wczoraj leżał plecak.
Nie wystarczy kupić dziecku telefon z lokalizatorem. Nie wystarczy zainstalować aplikacji kontrolującej czas ekranowy. Trzeba być obecnym. Trzeba rozmawiać. Trzeba słuchać - nie tylko słów, ale i ciszy między nimi.
Bo dzieci nie znikają nagle. One znikają powoli - najpierw z rozmów, potem z zaufania, na końcu z życia. A my, dorośli, często nie zauważamy, bo patrzymy, ale nie widzimy. Bo może nie chcemy widzieć - dla świętego spokoju?
Internet nie jest wrogiem. Ale jest przestrzenią, w której dzieci szukają emocji, których nie znajdują w świecie dorosłych. Jeśli nie znajdą tam rozmowy, znajdą wyzwanie. Jeśli nie znajdą tam czułości, znajdą ryzyko. Jeśli nie znajdą tam sensu, znajdą grę, która może ich zabić.
Rodzicu - nie pytaj, czy Twoje dziecko zna "48 Hours Challenge". Nie pytaj o hasła i aplikacje. Pytaj, czy zna Ciebie. Pytaj, czy zna Twój czuły gest i serce. Czy wie, że może przyjść z każdym lękiem, głupim pomysłem, wstydem. Czy wie, że nie musi udowadniać swej wartości gdzie indziej.
Bo każde dziecko, które "znika na 48 godzin", tak naprawdę woła: "Zobacz mnie, zanim naprawdę zniknę."
I dobrze będzie dla ciebie, jeśli zdejmiesz z uszu słuchawki - albo wyjdziesz ze swojej klatki komfortu - żeby to wołanie w porę usłyszeć.
Już zrozumiałeś?!
Zbigniew S. Grzyb (wislon.tv/ZG)
|
|
NA SKRÓTY
