Profesor Edward Popiołek, urodził się 20 października 1939 roku w Łętkowicach. Był synem kierownika miejscowego urzędu pocztowego. Jego rodzina przybyła z Prandocina. Po zakończeniu II wojny światowej, przeprowadzili się do Krakowa. Tam chodził do szkoły podstawowej i Technikum Górniczego. Od 1957 roku, studiował na Wydziale Geodezji Górniczej Akademii Górniczo-Hutniczej. Od 1962 r. pracował na tej uczelni, po siedmiu latach obronił pracę doktorską. W 1977 ma już stopień doktora habilitowanego, a w 1991 tytuł profesora nauk technicznych.
Od 1993 r., jest członkiem senatu Akademii Górniczo-Hutniczej, pełnił funkcję prodziekana Wydziału, wice dyrektora Instytutu. Wypromował wielu magistrów, inżynierów i doktorów.
W swym dorobku naukowym ma 150 publikacji, 6 wydawnictw książkowych, 2 monografie i szereg patentów. Od wielu lat kieruje Katedrą Ochrony Terenów Górniczych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. Jako znakomity autorytet w tej dziedzinie, czy to w kraju, czy za granicą, służy swymi: opiniami, ekspertyzami i opracowaniami.
Jednak w jego życiu ma miejsce szczególna dyscyplina sportowa jakim jest lotnictwo. Szkolenie szybowcowe zaczynał w 1957 r. w Aeroklubie Krakowskim. Przez 10 lat od 1967 roku był członkiem szybowcowej kadry narodowej, startując w wielu krajowych i zagranicznych zawodach. Będąc wicemistrzem Polski, ustanowił rekord w przelocie docelowo-powrotnym na trasie Głogów-Olsztyn-Głogów o długości 725 kilometrów. W sumie na szybowcach wylatał 2100 godzin i przeleciał w ramach treningów i zawodów, ponad 65000 km.
Szkolenie samolotowe zaczynał od 1960 roku. Po sześciu latach reprezentował kadrę narodową przez 20 lat. Największe sukcesy sportowe uzyskał w lataniu rajdowo-nawigacyjnym i precyzyjnym. Był członkiem zarządu Aeroklubu Krakowskiego i władz centralnych tegoż stowarzyszenia, oraz działaczem lotnictwa sportowego w Polsce. Dwa razy był mistrzem Polski, cztery razy wicemistrzem. W 1977 roku wraz z Krzysztofem Lenartowiczem, zdobył pierwsze dla Polski wicemistrzostwo świata. I kolejne sukcesy: 1979 - 5 m-ce, 1981 - 3 m-ce, 1993 - 8 m-ce. Łączne zdobył 6 medali mistrzostw świata, 2 złote, 4 srebrne drużynowo i jeden brązowy-indywidualnie.
Zwyciężył w prestiżowym memoriale Żwirki i Wigury jako mistrz Austrii. Tak aktywnie działał w tej dziedzinie do 1987 roku, potem był sędzią między narodowym, w tychże sportach lotniczych. Swoją pasję dzielił z żoną Marią, byłą Mistrzynią Polski, rekordzistka świata i posiadaczka Diamentowej Odznaki Szybowcowej.
Za swoje wybitne osiągnięcia w sporcie i pracy zawodowej został wyróżniony: Medalem "Kahlos Kagatos" (dotychczas przyznano ich niewiele, bo tylko 30), Tytuł Zasłużony Działacz Sportu, Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej, Medalami za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Mistrza Sportu w Szybownictwie, Zasłużonego Mistrza Sportu w Sporcie Samolotowym.
Ożenił się z Marię Olszewską (pilotka szybowcowa), mają dwie córki i pięcioro wnucząt.
