Dusza artystyczna ZS w Piotrkowicach Małych

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci, macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym artykule; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

Dusza artystyczna ZS w Piotrkowicach Małych
Iwona Piotrowska

p. Iwona wśród uczniów ze ZS w Waganowicach (fot. zbiory autora)

Proszowice, 5-05-2022

     Po prostu robię to, co kocham. Żyję wedle maksymy Horacego: chwytam dzień każdy, cieszę się ze spotkania z drugim człowiekiem i mimo wszystko wierzę w dobro...

     Obraz współczesnego świata, wydarzenia, które kształtują ludzkość, a także wartości przez nią wyznawane - jakże istotne zagadnienia nurtujące społeczeństwo XXI w. Na przestrzeni mijających dekad wszystko bowiem zmienia się w zatrważającym tempie. Raz na lepsze, raz na gorsze. W obiegu wciąż jeszcze krąży stereotyp, że Polak lubi narzekać, użalać się nad swym losem. Ale czy rzeczywiście jesteśmy malkontentami?

     Jako mieszkaniec Powiatu Proszowickiego pragnę przedstawić nietuzinkową osobę, która od dawna już działa w naszym środowisku lokalnym. A pochodzi z miasta uważanego za najcieplejszy teren wschodniej Małopolski. Mowa o Tarnowie, w którym wedle opinii wielu osób mieszkają ludzie o gorącym sercu.

Iwona Piotrowska
(fot. zbiory autora)

Iwona Piotrowska - zakorzeniona w gminie Koniusza, urodziła się 22 lutego 1969 roku w Tarnowie. Tu również uczęszczała do Szkoły Podstawowej im. T. Czackiego oraz III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza. Studiowała filologię rosyjską, a następnie - polską na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Ukończyła także studia podyplomowe na KIRE, w trakcie których zdobyła kompetencje nauczyciela-bibliotekarza. Jako rusycystka pracowała w Szkole Podstawowej w Szczytnikach oraz Zespole Szkół z Oddziałami Integracyjnymi im. S.Wyspiańskiego w Waganowicach.

     Zgodnie z wykształceniem pracuje już od ponad dwudziestu lat jako polonista w Zespole Szkół im. E. Godlewskiego w Piotrkowicach Małych. Co ciekawe, została do tej edukacyjnej placówki zwerbowana w 1999 roku przez ówczesnego dyrektora pana Henryka Pomykalskiego, by rozwijać w niej działalność artystyczną. I była to słuszna decyzja. Pani Iwona jest nazywana duszą artystyczną szkoły, a w ostatnim czasie określana mianem żemczurzyny, co w języku rosyjskim oznacza perłę. Kiedy o tym wspomina, uśmiecha się... To piękne określenie wymyślił dla niej kolega, dziś dyrektor Zespołu Szkół mgr inż. J.Okrajek.

     Jak sama wspomina: Mogłabym uczyć w innej placówce, ale polubiłam swoje miejsce pracy na zielonym piotrkowickim wzgórzu, w otoczeniu pięknej odradzającej się wciąż na nowo natury. Wierzę w sens naszej pedagogicznej pracy z młodzieżą zamieszkującą głownie tereny rolnicze. Podziwiam jej zamiłowanie do pracy w gospodarstwie oraz chęć zdobycia wykształcenia średniego i nie tylko, bo przecież wielu spośród niej kontynuuje swą edukację na wyższych uczelniach.

     Pani Iwona działa na polu artystycznym od 26 lat. Nie boi się nowych wyzwań, a w swym dorobku teatralnym ma nie tylko montaże słowno - muzyczne, ale też spektakle na podstawie "Syzyfowych prac" S.Żeromskiego, "Dziadów" A.Mickiewicza czy "Wesela" Wyspiańskiego! Zważywszy na pochodzenie większości podopiecznych oraz chęć zmotywowania ich do działań artystycznych, pisze własne scenariusze - co bywa pracochłonne, ale jakże inspirujące - do kabaretów na podstawie "Konopielki" Redlińskiego (tu uśmiecha się ze względu na charakter powieści, ale też powtarza, że wszystko jest ocenzurowane) czy "Chłopów" W.S.Reymonta. Jej marzeniem jest, by w murach szkoły powstała prawdziwa scena teatralna, w specjalnie wydzielonej do artystycznych przedsięwzięć przestrzeni.

młodzież ukraińska podczas prób wokalnych (fot. zbiory autora)

Bohaterka artykułu kocha muzykę. Śpiewa i gra na gitarze. Należy podkreślić, że jest samoukiem. Szkolne i pozaszkolne konkursy piosenki, śpiew solowy w chórze pod egidą pana W.Kątnego, wspaniałego nauczyciela muzyki, zakup gitary na Ukrainie przez rodziców, nauka gry na ww. instrumencie w zaciszu domowym... to początki jej miłości do muzyki. Dziewczyna z gitarą - jak się okazuje-znalazła wielu przyjaciół w trakcie studiów i mieszkania na miasteczku studenckim AGH, a to zaowocowało sesją nagraniową w ówczesnym studio w Zaścianku. Pani Iwona uśmiecha się, mówiąc, że kaseta z nagraniem stała się hitem w jednym z akademików, a ją samą nazwano romantyczną kobietą. Nie została zawodową wokalistką, ale śpiew jest ulubionym jej hobby.

W swym repertuarze ma: poezję pióra Bułata Okudżawy, Bolesława Leśmiana, Juliana Tuwima, Edwarda Stachury czy szanty i piosenki żeglarskie. W ostatnim czasie (5 kwietnia 2022 r.) pani Piotrowska przygotowała z młodzieżą wieczór poezji śpiewanej dla Ukraińców (Wieczór Polsko-Ukraiński). W jego programie znalazły się: ukraińskie pieśni ludowe oraz ballady Okudżawy śpiewane w trzech językach: polskim, ukraińskim i rosyjskim. Obok polskich uczniów wystąpiły ukraińskie nastolatki Nastia, Dasza, Angelina i Ania, zamieszkujące w Internacie Zespołu Szkół, który stał się dla nich schronieniem, zastępczym domem w tych okrutnych czasach naznaczonych cierpieniem i śmiercią.

obraz Iwony Piotrowskiej
(fot. zbiory autora)

Owo pragnienie samorealizacji jest również widoczne w kolejnym hobbymalowaniu obrazów. Pani Iwona uśmiecha się, ponieważ czynność tę traktuje jako formę zabawy, która bardzo uspokaja i relaksuje. Chodzi o tzw. malowanie po numerach. Wykonanym w ten sposób obrazem można sobie udekorować pomieszczenia w domu. Pobawić się w designera...

A oto słowa Pani Iwony, które powinny stać się inspiracją dla wielu innych żyjących w naszej lokalnej i nie tylko społeczności: Trzeba wierzyć w siebie i rozwijać się niezależnie od wieku. Zawsze tę myśl przemycam. Jest tyle pięknych i ciekawych rzeczy w świecie. Taki pęd do samorozwoju... Do emerytury zostało kilka :) lat, a ja jeszcze chciałabym stworzyć coś ładnego i zapisać na fotografiach w moim albumie. Kocham kulturę i nie wyobrażam sobie mojej kruchej egzystencji bez westchnień nad wytworami artystycznej działalności człowieka. Właśnie ta jej część wyniosła mnie na wyżyny odległe od szarej codzienności. Ale też zdaje się przypominać o niej, bo przecież wszelką wiedzę o nas samych i otaczającym świecie czerpiemy właśnie z kultury.

opracowanie: Marcin Szwaja