Wykształcony "górnik" z Krzcięcic

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci, macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym artykule; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

Wykształcony "górnik" z Krzcięcic
Kazimierz, Jan... Mieroszewski herbu Ślepowron

herb Ślepowron (fot. pl.wikipedia.org)

Dalewice, 16-12-2017

Kazimierz, Jan, Piotr, Wincenty Mieroszewski herbu Ślepowron (1768 - ok. 1842). Dyrektor górnictwa Wolnego Miasta Krakowa, właściciel Odonowa koło Kazimierzy Wielkiej. Brat Jacka (biogram w serwisie IKP). Urodził się w Krzcięcicach, powiat jędrzejowski. Był synem Wojciecha, cześnika halickiego i sądeckiego, właściciela Dalewic w powiecie Miechowskim i Katarzyny z Miłkowskich.

Około 1788 roku, w wieku 20 lat, jako stypendysta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego odbywał studia na akademii górniczej w miejscowości Bańska Szczawnica (Słowacja). Po 4- letnim okresie kształcenia sprawował kontrolę kopalń soli w Polsce. W tym roku, 1792 opublikował broszurkę (najprawdopodobniej skrót szerszego opracowania) pt.: Wywód ogólny o użyteczności i sposobach zaprowadzania górnictwa porządnego i trwałego w krajach Rzeczypospolitej. Poradnik ten, zadedykował dla ówcześnie panującego króla Stanisława Augusta. W opracowaniu szczególnie zaznaczał konieczność opieki rządowej nad górnictwem. Był pomysłodawcą organizacji "kompanii obywatelskich" - spółek akcyjnych dla prowadzenia robót poszukiwawczych. Zachęcał do zakładania gimnazjów nauki porządnej górnictwa. W latach 1824- 1827 był przedstawicielem kopalń rządowych. Współpracował z Samuelem Bogusławem Linde, dostarczając mu informacji z zakresu słownictwa dotyczącego górnictwa. Jan Mieroszewski gospodarzył na majątku w Odonowie przez 24 lata, od 1818 roku. Potwierdzają to zapisy w księdze hipotecznej dóbr ziemskich: Jan i Marianna z Rusieckich, małżonkowie Mieroszewscy nabyli takowe dobra na mocy ugody dnia 18 stycznia 1818 r. Od Ignacego, Jana Kantego i Barbary - braci i siostry Zielińskich, jako sukcesorów po Piotrze Zielińskim za 125 955 zł polskich [...]

Ignacy Charzewski dobra te Jana Mieroszewskiego i jego córki, Julii z Mieroszewskich Wiktorowej własnością będące nabył od nich za pośrednictwem kontraktu kupna sprzedaży dnia 28 maja (9 czerwca) 1842 r. zawartego za sumę złp. 83 300 czyli Rubli srebrem 12 495...

     Tak został utrwalony w pamiętniku krewnego Stanisława Mieroszewskiego: Jan z Odonowa, brat Jacka senatora, sławny flegmatyk. Jemu mój ojciec cały sekretarz piaskiem posypał, to brał pióro i pomalutku strzepywał, powiadając: "Pan Jan- figlarz". Poszedł z wizytą do profesora, adwokata Krzyżanowskiego, bardzo dowcipnego. Ukłonił się i siadł na wskazanym fotelu. Krzyżanowskiemu przyszła myśl przekonać się, czy p. Jan przemówi pierwszy. Więc milczy i młynka robi palcami. Pan Jan także młynka robi palcami, ale w odwrotną stronę. Po pewnym czasie wstaje, kłania się i wychodzi. Słówka do siebie nie rzekli.

Żona jego Maria z Rusockich, była wielką pasjonatką. Jeżeli zaczęła na niego łajać i wołała: "nudziarz, nudziarz", to on się kłaniał, mówiąc - "piękne damy, śliczne damy". A wtedy to niezawodnie się wynosiła i on pozostawał zwycięskim.

Lekarze kazali mu dla zdrowia jeździć konno. Pierwszy raz wdziawszy rękawiczki i wydostawszy się na siodło, gdy już dobrze siedział, ręką żonie rzucił całusa "Marysiu, adieu!". Przez to stracił równowagę i nie zrobiwszy kroku z konia spadł i rękę wywichnął.

     Ostatnie lata życia, Jan spędził w Gorzycach koło Sandomierza. Majątku należącym do Jego córki Julii Wiktorowej. Julia była córką Mieroszewskiego i Marii Rusockiej.

     Pamięć o rodzinie Mieroszewskich przetrwała do czasów dzisiejszych. Jest to, niszczejący, pomnik na grobie Ich zmarłej córki Emilii z zatartym napisem na parafialnym cmentarzu. Tablica wmurowana w ścianę kościoła w Kazimierzy Wielkiej z 13 września 1835 roku. Figurka ufundowana przez rodziców na okoliczność tej śmierci, obok starej cegielni w Odonowie.

Społeczny Opiekun Zabytków - Marcin Szwaja