Centrum jego świata były Radziemice
Adam Małysa

Adam Małysa (fot. zbiory autora)

Radziemice, 16-03-2018

Adam Małysa urodził się 28 listopada 1917 roku w Radziemicach, niezamożnej chłopskiej rodzinie, jako syn Michała i Marianny, z domu Borek. Rodzice umieli przekazać synowi wiarę do Kościoła i miłość do Ojczyzny. Prowadzili jedno hektarowe gospodarstwo rolne. Posiadali jedną krowę, a konie do prac polowych wypożyczał ojciec Adama we dworze, odrabiając pracując fizycznie. Całe życie mieszkał w Radziemicach, w parafii św. Stanisława bp. m. Był to czas, kiedy w Królestwie Polskim rodziła się wolność, jakże oczekiwana po 123 latach niewoli.

Jego życie w aspekcie historycznym z charakteryzować można następująco:
  • jako dziecko wyszedł, ze świata biednego, głodnego,
  • jako młodzieniec - przeszedł przez świat okrutnej II wojny światowej i pogardy dla człowieka,
  • jako dorosły - przyszło mu żyć w powojennej Polsce, pełnej strachu, kłamstwa i przemocy,
  • a jako starzeć - doczekał się wolnej, demokratycznej Polski.
     O swojej młodości w latach dwudziestych XX wspominał: Domy w ziemie wrośnięte, pokryte strzechami, z naftową lampą. Dziś murowane, piętrowe ze światłem elektrycznym rozjaśnione, z komputerami. Bywało, że butów z błota wyciągnąć było trudno. Dziś przez Radziemice przebiegają asfaltowe drogi we wszystkich kierunkach, przez nie przebiega Szlak Kościuszkowski [...]

     W latach 20. XX w., w czasie, kiedy urodził się Adam Małysa, w Radziemicach było 35 domów, w których mieszkało 379 osób w tym 4 Żydów. Znajdował się folwark, młyn wodny na rzece Ścieklec, oraz prowadzona była szkoła ludowa 1 klasowa. Wieś posiadała 213 1/2 morgów. Na folwark przypadało781 morgów a na gospodarstwa chłopskie 164 morgi. W 1905 roku folwark w Radziemicach należał do Bogusława Kleszczyńskiego, miała 754 morgi.

     Jako dziecko od czasu do czasu wychodził z domu, aby bawić się nad rzeką Ścieklec, do której miał zaledwie kilkanaście metrów. Jego ojciec i matka ciężko pracowali i do ciężkiej pracy jego zaprawiali. Patrzył na budującą się mleczarnię Przyszłość, która powstawała opodal jego rodzinnego domu.

     Mając osiem lat rozpoczął w 1926 roku naukę w dwuklasowej Publicznej Szkole Powszechnej w Radziemicach. Oddział czwarty ukończył 28 czerwca 1930 roku. W tym czasie klasy były łączone, ze względu na małą ilość dzieci. Uczyło dwóch nauczycieli.

     Od 19 grudnia 1938 r. do 17 kwietnia 1939 r. uczestniczy w kursie wieczorowym oświaty pozaszkolnej przy czteroklasowej Szkole Powszechnej w Radziemicach. Kurs ten odpowiadał w zakresie szóstej klasy Publicznej Szkoły Powszechnej. Mówił o sobie: Mało się uczyłem. Kiedy przyszedłem że szkoły, to rzuciłem torbę z książkami i poszedłem do roboty, pomagałem w pracy ojcu.

     Jako kilkunastoletni chłopiec pracował w Spółdzielni Mleczarskiej Przyszłość przy produkcji masła i serów żółtych na eksport do Anglii. Adam ożenił się 25 listopada 1946 r. z Bolesławą z domu Nowak z Błogocic. Ślub kościelny zawarli w radziemickim kościele parafialnym.

     W dniu 13 maja 1912 r. założona została Spółka Mleczarska, do której początkowo należało 20 rolników. Spółdzielnia Spółka Mleczarska w Radziemicach przekształciła się 5 kwietnia 1912 r. w Spółdzielnię Mleczarską i została zapisana do Krajowego Towarzystwa Mleczarskiego i prowadziła działalność zgodnie zatwierdzoną wówczas ustawą dla mleczarń.

     W dniach od 14 do 16 lutego trwał kurs Przysposobienia Rolniczego. W ostatnim dniu kursu odbyło się poświecenie mleczarni, która znajdowała się w domu Michała Małysa, ojca Adama. Początkowo, w pierwszych dniach, mleko dostarczał majątek dworski Edwarda Kleszczyńskiego z Radziemic. Kiedy założone zostało w dniu 13 maja 1912 r. Kółko Rolnicze, a w dniu 17 września 1911 r. i Spółka Mleczarska. to w domu Małysów odbywał się pierwszy odbiór mleka od rolników okolicznych miejscowości oraz z dworu Edwarda Kleszczyńskiego. Majątek dworski dostarczał dziennie ok. 200 litrów mleka. Do roku 1914 Spółdzielnia Mleczarska pracowała w ramach Kółka Rolniczego.

     W 1917 roku Mleczarnia otrzymywała ponad 1000 litrów mleka dziennie. Masło odstawiano do Krakowa, na co było zezwolenie władz zaboru rosyjskiego. Od samego początku dbano o najlepszej jakości wyposażenie w maszyny i urządzenia. Mleczarnia prężnie i rozwojowo pracuje do czasu wybuchu I wojny światowej. W okresie wojny działalność zostaje wstrzymana.

     O ponownym uruchomieniu mleczarni rozmawiano na zebraniu Kółka Rolniczego w dniu 17 lutego 1924 roku. Wybrane zostały dwie komisje. Pierwsza zajęła się spisywaniem udziałów dawnych członków oraz inwentaryzacją maszyn i narzędzi. Do obowiązków komisji tej należało również uporządkowanie rachunkowość i majątku dawnej spółdzielni. Komisja druga zajmowała się wyszukaniem pomieszczenia nadającego się do ponownego uruchomienia mleczarni. Lokal wynajęto u Michała Małysa w Radziemicach. Do zatwierdzenia decyzji zwołano zebranie członków na dzień 16 grudnia 1924 roku, mleczarnia zaczęła ponownie pracować.

     W 1936 roku powstała w Radziemicach organizacja Związek Młodej Wsi Siew. Założycielem był Adam Małysa, został prezesem, i funkcję tę pełnił do czasu II wojny światowej. Organizacja Siew w Radziemicach skupiała ponad 10 członków. Była ona najliczniejszą prorządową młodzieżową organizacją w Polsce, dotowaną przez Centralny Związek Kółek Rolniczych. Działalność kół Siewu zajmowała się przede wszystkim szerzeniem oświaty rolniczej. Organizacja nie uwzględniała w swym programie treści ideowo-politycznych, była bowiem katolicką organizacją młodzieżową. W organizacji wraz z Adamem Małysą aktywnie pracował Stefan Słupek. Organizowali konkursy hodowlane zwierząt i upraw roślin.

     W dniu 12 września 1937 roku w Radziemicach miało miejsce wielkie święto. Kółko Rolnicze w Radziemicach obchodziło jubileusz 25-lecie istnienia. Na uroczystości jubileuszowej Kółka były liczne przemówienia. Przemawiał również założyciel i prezes organizacji młodzieżowej Siew Adam Małysa: [...] młodzież w Radziemicach pracując w swojej organizacji dobrze przygotowuje się, aby później móc pracować w Kółku Rolniczym i w innych organizacjach starszego społeczeństwa i godnie ją po swych ojcach w dalszym ciągu prowadzić [...]

     Za zarobione pieniądze z zabaw i loterii, kupowali książki o tematyce rolniczej i powieści, które zasilały bibliotekę Siewu, pierwsze pozycje kupili za pieniądze składkowe. Każdy z członków przeznaczył na to 40 groszy. Książki wówczas były bardzo drogie. Biblioteka początkowo mieściła się w domu Adama Małysa, dała ona początek bibliotece wiejskiej.

     Kiedy na niebie nad Radziemicami, 1 września 1939 roku pojawiły się samoloty niemieckie z czarnym krzyżem na skrzydłach, mieszkańcy wiedzieli dobrze, że to początek wojny. Poranek tego dnia zapowiadał się słoneczny, miał być piękny dzień. Dolina Radziemicka pokryta była poranną mgłą. Od strony Miechowa nad Radziemicami przyleciało kilka złowrogich, niemieckich samolotów na niskiej wysokości. Odgłosy wybuchów bomb lotniczych oraz komunikaty radiowe potwierdziły, że Niemcy napadli na Polskę.

     Niemiecki terror okupacyjny dążył do wyniszczenia narodu polskiego. Każdego następnego dnia wojny potęgowały się mordy, szerzyły się łapanki, wywozy, głód. Niepewność jutra spowodowała, że naród polski chwycił za broń. Do walki stanęła Warszawa, waliła się w gruzy. Pozbawionych mieszkańców dachu nad głową niemiecki okupant wysyłał do obozów zagłady, a mających więcej szczęścia w różne strony Polski.

     Gminna Rada w Łętkowicach otrzymała wiadomość z Miechowa, że na teren gminy przebędzie kilkaset mieszkańców z Warszawy. Wysadzono ich na stacji kolejowej w Słomnikach. Byli osamotnieni i zagubieni. Przyjechali w wagonach odkrytych tak zwanych węglarkach, zmarznięci, zmoknięci, przytuleni do ścian wagonów. Załamani fizycznie i psychicznie. Były to przeważnie osoby starsze i dzieci. Wielu z nich było chorych, potrzebujących opieki lekarskiej. Pomocną dłoń wyciągnęli mieszkańcy Radziemic i okolicznych miejscowości. Z oczu warszawiaków biła niepewność, strach a zarazem zdziwienie - bo któż to wyszedł im na spotkanie. Na terenie działalności Spółdzielni Mleczarskiej Przyszłość Radziemicach przebywało około 50 warszawskich rodzin.

     Zorganizowana została dla nich pomoc materialna. Każdy wysiedlony dostawał jedną kostkę masła tygodniowo i jeden litr maślanki co drugi dzień. Bardzo dużo Warszawiaków, całymi rodzinami przybyło do Radziemic i okolicznych miejscowości. W domu Adama Małysa, przebywała matka wraz z dwoma córkami, wspominał: Przybyła matka z dwoma córkami. Matka prosiła o kawałek chleba dla dzieci i trochę mleka, mówiąc, że dzieci są bardzo głodne. Moja matka oddała im ostatni kawałek chleba a do popicia podała maślankę przyniesioną z mleczarni. Mleka nie było. [...] Ta matka mieszkała u nas w domu z dwoma córkami. Mówiła: [...] że ma jeszcze dwóch synów, którzy zostali w Warszawie. Ślad po nich zaginął. - Powtarzała: [...] na pewno zginęli w Powstaniu Warszawskim. Matka często o synach wspominała i ich opłakiwała.

     Z chwilą wybuchu II wojny światowej nastąpiło samorozwiązanie Siewu. Na terenie powiatu miechowskiego Związek Młodej Wsi Siew na początku roku 1940 przekształcił się w Polską Organizację Zbrojną Racławice. Często nazywano ją Chłopską Organizacją Wolności Racławice (ChOW). Zasadniczym celem ChOW Racławice było organizowanie mieszkańców wsi do samoobrony narodowej oraz do pracy wojskowej, mającej na celu oswobodzenie kraju od wroga.

     W dniu 21 maja 1941 roku Adam udał się, jak wszyscy mieszkańcy Radziemic do Zarządu Gminnego w Łętkowicach, powiat miechowski, aby odebrać zaświadczenie zastępujące kenkartę, jako dowód tożsamości niezbędny w czasie okupacji niemieckiej. Kenkarty obowiązywały od 26 października 1939 r. Z braku druków Kennkarty, wydawane były w gminie w Łętkowicach przez okupujące władze niemieckie tymczasowe poświadczenia.

     Od roku 1945 Adam Małysa należał do Ochotniczej Straży Pożarnej w Radziemicach i był członkiem zarządu kilkudziesięcioletnim stażem. Od 1945 do 1974 roku pełnił funkcję skarbnika. Wraz Stanisławem Stąpasz był inicjatorem budowy Domu Ludowego. Do jego obowiązków należało:

  • opracowanie rocznego preliminarza dochodów i wydatków straży,
  • prowadzenie ksiąg dotyczących obrotów finansowych,
  • prowadzenie kasy OSP,
  • podpisywanie wraz z prezesem akt i dokumentacji finansowej.
     O swojej pracy w organizacji strażackiej, Adam Małysa mówił: Chęć niesienia pomocy innym to dla mnie była największa motywacja w tej pracy. Człowiek czuje się lepiej, kiedy może pomóc innym i pracować dla dobra miejscowości w której się żyje [...]

     Walne zebranie OSP w1956 roku podejmuje uchwałę budowy Domu Ludowego, w którym byłyby też pomieszczenia na strażnicę. Bardzo duże zaangażowanie się w budowę wykazał Stanisława Stęposz - prezes zarządu OSP w Radziemicach zajmując się sprawami organizacyjnymi oraz Adam Małysa - skarbnik, prowadząc obsługę finansową budowy Domu Ludowego sumiennie i rzetelnie. Funkcję skarbnika Adam Małysa pełnił przez 39 lat. W 1999 roku Ochotnicza Straż Pożarna w Radziemicach, obchodziła, spóźnioną o trzy lata, uroczystość 75-lecia istnienia. Na uroczystości tej przemawiał Adam Małysa, mówiąc: [...] 75-lecie Ochotniczej Straży Pożarnej w Radziemicach, to Wielki Jubileusz. Powracam nie tylko do faktów sprzed 75 lat, ale także krytyczne nasuwają się refleksje nad ludźmi i nad samym sobą; co uczyniono w przeszłości a co czyni się teraz.

     W latach 1945-1972 obowiązywały obowiązkowe dostawy zboża, mleka i żywca wieprzowego. Adam Małysa wspominają ten okres jako negatywnie wpływający na rozwój rolnictwa, prowadzący do kolektywizacji Polskiej wsi. W 1951 roku wprowadzono nowy system obowiązkowych dostaw z tzw. progresywną formę uzależnioną od wielkości gospodarstwa. Doprowadziła ona do podupadania najbardziej towarowych gospodarstw. Progresja podatkowa uzależniona było od wielkości gospodarstwa. Większe gospodarstwa tzw. kułacy otrzymywali większy podatek i większe obowiązkowe dostawy zboża, ziemniaków mleka, i żywca. Wielkość gospodarstwa Małysy nie kwalifikowała go do kułaków.

     Adam był rolnikiem, który potrafił patrzeć perspektywicznie, umiał śledzić najnowsze osiągnięcia w rolnictwie i w hodowli bydła. Wprowadzał je w swoim gospodarstwie. Budował i modernizował oborę aby wyhodowane okazowe zarodowe sztuki bydła, sprzedawał je na licznych aukcjach Okręgowego Przedsiębiorstwa Obrotu Zwierzętami Hodowlanymi w Krakowie.

     Od 1965 roku, krowy znajdujące się w jego gospodarstwie poddane były ocenie mlecznej wydajności. prowadzone przez Wojewódzką Stację Oceny Zwierząt w Krakowie. W 1974 roku Adam Małysa zajmuje czwarte miejsce w województwie krakowskim pod względem wydajności krów mlecznych na zawartość białka w mleku. Trzy krowy mleczne wpisane były do Główek Księgi Krajowej. Wyniki użytkowości publikowano w formie książkowej każdego roku. Za Wyniki oceny mlecznej wydajności krów otrzymuje wiele medali i dyplomów.

     W dniu 12 września 1963 roku po raz pierwszy zorganizowano na terenie Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Radziemicach dużą Rejonową Wystawę Rolniczą, Obejmowała ona również zwierzęta hodowlane i była połączona z aukcją bydła hodowlanego. Adam prezentuje krowę hodowlaną rasy nbc, wpisaną do Księgi Głównej. Ponieważ wystawa w 1963 roku cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem, zorganizowano wystawy również w roku 1967 i 1968.

     W latach 1959-1966 parafią w Radziemicach administrował ks. Stanisław Sepioło. Za jego probostwa wymieniony został dach, cała struktura drewniana oraz położono betonowy strop. O ks. Sepioło mówiono wówczas: [...] to wspaniały ksiądz, to ksiądz budowniczy lub po prostu: to odnowiciel kościoła w Radziemicach. Księdzu Sepioło najbliżej było do Adama Małysy, który prowadził dużo spraw organizacyjnych związanych z remontem kościoła. Po drzewo na więźbę dachu wyjechał na cały tydzień aż pod wówczas Czechosłowacką granicę. Tam tylko można było kupić drzewo od leśniczych, którzy mniej bali się komunistycznego reżimu. Wraz drzewem przyjechał koleją do Słomnik, a stąd wozami konnymi przewieziono je do Radziemic.

     W 1988 roku jako radny gminy Radziemice był inicjatorem parkingu koło kościoła. Do budowy przystąpiono w czynie społecznym. Jako radny pozostawił trwałą, społecznie wykonaną inwestycję, która służy parafianom oraz klientom Banku Spółdzielczego w Radziemicach. Zbierane przez Adama Małysę dokumenty przez okres ponad 50 lat, dziś są cennymi materiałami, przybliżającymi nas do lepszego poznania poprzedniego wieku. Dobrze pamiętał bolszewicką, przeklętą nienawiść do Krzyża, która brunatnej swastyce braterską dłoń podała 17 września 1939 roku, aby ruszyć jak wampiry na Polskę. Potem, uciekający rząd za granicę; majora Sucharskiego z żołnierzy garstką na Westerplatte; Dywizjon 303; ORP Orzeł i Grom; Hubala z oddziału Stu; Armię Krajową i Powstanie Warszawskie; i te Kresy, nasze kochane, płonące krwią - to bezprzykładne Polaków męstwo za naszą i waszą wolność.

Odznaczenia, które otrzymał Adam Małysa:

  1. ZLOTY KRZYŻ ZASŁUGI
    Przyznany postanowieniem Prezydium Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa, 1975 r.
  2. KRZYŻ KAWALERSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI
    Przyznany przez Radę Państwa, Rzeczypospolita Polska, Warszawa 1985 r. Odznaczenie to otrzymał w Belwederze z rąk przewodniczącego Rady Państwa Henryka Jabłońskiego 3 września 1985 r.
  3. ZŁOTA ODZNAKA ZA ZASŁUGI DLA POŻARNICTWA
    Przyznana przez Stowarzyszenie Wyższej Użyteczności, Okręg Wojewódzki w Krakowie, za wysługę 15 lat pracy. Legitymacja nr 2460. Kraków, dnia 16 grudnia 1957r.
  4. MAEDAL ZA ZASŁUGI DLA POŻARNICTWA
    Związek Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej, Legitymacja nr 250/99, Warszawa dnia 22.06.99r.
  5. Odznaka za wysługę 15 lat Ochotniczej Straży Pożarniczej w Radziemicach
    Legitymacja nr 107/93, Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie, 1957.
  6. Odznaka za wysługę 25 lat Ochotniczej Straży Pożarniczej w Radziemicach
    Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie.
  7. Odznaka za wysługę 45 lat Ochotniczej Straży Pożarniczej w Radziemicach
    Legitymacja nr 104/93, Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie.
  8. Odznaka za wysługę 60 lat Ochotniczej Straży Pożarniczej w Radziemicach
    Legitymacja nr 22/99.
  9. Medale z wystaw aukcyjnych bydła rasy nizinnej.
  10. Medal za długoletnie pożycie małżeńskie
    legit. Nr 40/97/184, Warszaw dnia 26 czerwca 1997 r.

Dyplomy, wyróżnienia, nagrody:

  1. Dyplom wraz z nagrodą III stopnia otrzymany na pokazie powiatowym w Klimontowie za odchowanie hodowlanej krowy. Dyplom i nagrodę przyznało Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Proszowicach, 18 września 1966 roku.
  2. Dyplom uznania za największą dostawę mleka w 1966 roku do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Radziemicach. Okręgowy Oddział pragnąc uhonorować Adama Małysę przyznał jednocześnie tytuł Najlepszego dostawcy roku 1966. Okręgowy Oddział w Krakowie. Kraków, 5 kwietnia 1967 rok.
  3. Dyplom z drugą nagrodą na pokazie wojewódzkim w Okocimiu za odchowanie jałówki rasy nizinnej czarno-białej. Dyplom i nagrodę przyznało Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Okocim, 8 września 1968 rok.
  4. Dyplom 35-lecia uznania za wieloletnią współpracę. Przedsiębiorstwa Nasiennego i Ogrodniczego w Krakowie, Kraków styczeń 1987 r.
  5. Dyplom uznania za wysokie dostawy mleka dobrej jakości do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Radziemicach w roku 1967. Okręgowy Oddział w Krakowie. Kraków 28 kwietnia 1968 r.
  6. Dyplom za osiągnięcia w podnoszeniu wydajności w swoim gospodarstwie rolnym, oraz za aktywny udział w pracy społecznej. Powiatowa Rada Narodowa w Proszowicach. Proszowice, 8 września 1968 rok.
  7. Dyplom za wybitne osiągnięcia w produkcji nasion ogrodniczych przyznany przez Okręgową Centralę Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa z okazji XX. lecia jej działalności. Kraków, w dniu 1 październik 1971 rok.
  8. Dyplom za wieloletnią aktywną działalność społeczną w ruchu ludowym Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Krakowski Komitet. Kraków, 10 czerwca 1984 rok.
  9. Dyplom za działalność w Ochotniczej Straży Pożarnej w Radziemicach, Wójt Gminy Radziemice, Radziemice 2005r.
     Nie chciał zbyt dużo mówić o sobie, bowiem uważał, że jest sfera życia, którą, człowiek powinien zachować dla siebie. Z wieloma rzeczami dnia dzisiejszego nie zgadzał się. Uważał, że: Występuje brak wzorca moralnego, co jest chorobą współczesnego świata. Ten cały postęp techniczny pcha ludzi w jakąś irracjonalną przestrzeń, pcha świat w stronę deformacji.

     Każdy człowiek tak dawniej, jak i dziś martwi się o swój pogrzeb, ubranie, ceremonię pogrzebową. Tak w poprzednich wiekach, jak i dziś występuje ten sam lęk przed śmiercią, cierpieniem, obawy przed nieznanym światem po śmierci. Adam odpisując gospodarstwo dzieciom, to oprócz tak zwanego dożywocia, zostawiał sobie coś na tak zwaną czarną godzinę. Zwyczaj ten zachował się do dnia dzisiejszego. Pozostało również głęboko w świadomości przekonanie, że to właśnie śmierć jest jedyną sprawiedliwością na tym świecie. Śmierć pozostała w dalszym ciągu nieuniknionym zakończeniem życia ludzkiego. Jak dawniej tak i teraz pozostaje żal, że czegoś się nie zrobiło, lub nie zdążyło dokończyć.

*   *   *

     Ostatnie lata Adam, których doczekał początku XXI w. spędził spacerując po radziemickich dróżkach, szukając niejako miejsc związanych z dzieciństwem. Na miejscu jego rodzinnego domu wybudowana została zlewnia. Ze wzruszeniem zatrzymywał się przed niszczejącymi budynkami Spółdzielni Mleczarskiej Przyszłość, przy których jako dziecko mieszkał. Jako młodzieniec pracował w mleczarni przy produkcji masła i serów żółtych, przeznaczonych większości na eksport do Anglii. Spacerują, szukał minionych dni i wspaniałych lat pięknego rozwoju i dorobku Radziemickiego Regionu. Był w wychowany w atmosferze religijnej, którą w domu oboje rodziców wyróżniali i jemu wszczepiali w dzieciństwie. Głęboko wierzył, daleki był jednak od przesady.

     Granice świata, którego poznał Adam, nie były rozlegle. Najdalej podróżował do Warszawy, Zakopanego, Częstochowy. W młodzieńczych latach jeździł furmanką po węgiel na Śląsk do Dąbrowy Górniczej. Była to podróż zarobkowa i trwała dwa dni. Poza Polską nie widział innego kraju. Centrum jego małego świata były Radziemice, gdzie się urodził, nauczył się mówić po polski, po polsku myśleć i uczciwie żyć.

Adam Małysa, człowiek, który przeszedł do historii Radziemickiej Doliny. Był człowiekiem wielkiego serca, niezwykle pracowitym i sumiennym.

Po przeżyciu 95 lat, Adam Małysa zmarł 2 kwietnia 2012 roku, pochowany został 4 kwietnia na parafialnym cmentarzu w Radziemicach.

opracował Zbigniew Pałetko   

Bibliografia podmiotowa

  1. Pałetko Z. Adam Małysa, biografia, Wyd. 1, Radziemice 2000, s.62.
  2. Pałetko Z. Adam Małysa, biografia, Wyd. 2 poprawione, Radziemice 2017, s.196.
  3. Pałetko Z. Likwidacja Wilhelma Baumgartena, Radziemice 2002, ISBN 83-916634-3-4, s. 106, 123.
  4. Pałetko Z. Radziemice, zarys dziejów, Wydanie 2 poprawione, Radziemice 2007r. monografia; s.310, ISBN 978-83-916634-1-8, s. 21, 46, 47, 81, 112, 117-119, 120, 128, 155, 161-163, 187, 184, 185, 207, 218, 246-248, 251, 252.
  5. Wojewódzka Stacja Oceny Zwierząt w Krakowie, Wyniki oceny mlecznej wydajności krów w województwie krakowskim za rok 1974, tom VII, Warszawa 1975, s. 246.
  6. "Dziennik Polski", Uznanie dla trudu rolników, Wręczenie odznaczeń państwowych w Belwederze, 5.09.1983, s. 1, 2.
  7. "Dziennik Ludowy", Wysokie odznaczenia państwowe dla przodujących rolników, nr 210, 5 września 1983, s. 1, 2.
  8. "Gazeta Krakowska", Uroczystości z okazji Święta Plonów, 5 września 1983, s. 2.
  9. "Zielony Sztandar", Plon - w ojczysty dom, 8 września 1983, s. 1,2.
  10. "Trybuna Ludu", Uroczystość w Belwederze. Wręczenie odznaczeń państwowych, nr 210, 5 września 1983, s.1, 2.
  11. "Życie Warszawy", nr 2019, 3-4 września 1983, Po żniwach - rolnicy w Warszawie, s. 1, 6.
  12. Nowak Z. Rozmowa o Adamie Małysie, (online, 11 września 2012), 24ikp.pl/serwis/mieszkancy/gmina/Radziemice/20120411rozmowa/druk.php.
  13. Małysa A. Dziennik czynności, rękopis z lat trzydziestych i czterdziestych XX. w.
  14. Małysa A. Dzienniki czynności gospodarczych, 1965-1085, t. I-III, rękopis.
  15. Małysa A. Przemówienia na uroczystość jubileuszowej 75. Lecie Ochotniczej Straży Pożarnej w Radziemicach, 1999. Rękopis, s.1.
  16. Pokwitowanie, Ochotnicza Straż Pożarna w Radziemicach, rękopis, 1964.
  17. Pokwitowanie odbioru gotówki przez Zakład Ślusarski, Alojzy Mreńca, Janikowice, 1964, maszynopis s.1.
  18. Umowa zlecenia remontu remizy Straży Pożarnej w Radziemicach, rękopis, s. 2.
  19. Imienny wskaz pracujących przy budowie w czynie społecznym parkingu przed kościele w Radziemicach. Rękopis, s. 1.
  20. Zestawienie kosztów wykonania parkingu, maszynopis, s, 1.

Bibliografia przedmiotowa

  1. Zaświadczenia Notarialne przekazania gospodarstwa, Dz.kw.682/83, 1983, Dz.kw.679/83, 1983. Maszynopis, s.2
  2. Akt Notarialny, .nr 408/83, maszynopis, s 4.
  3. Akt własności ziemi, Urząd Gminy w Radziemicach, nr 14/76, 1976.
  4. Zaświadczenie, Kennkarta, Zarząd Gminy w Łętkowicach, 21, maja 1940. druk, s.1.
  5. Dyplomy: Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie; 1968; Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Proszowicach, 1966, Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Proszowicach 1968; Centralny Związek Spółdzielni Mleczarskich, Okręgowy Oddział w Krakowie, 1968; Okręgowa Centrala Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa w Krakowie, 1971; Centralny Związek Spółdzielni Mleczarskich, Okręgowy Oddział w Krakowie, 1966. Zjednoczone Stronnictwo Ludowe w Krakowie, 1984.
  6. Legitymacja odznaczenia, Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie, 15 lat służby starżackiej1957; Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie
  7. Legitymacja odznaczenia, Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie 25 lat służby strażackiej, Zarząd Okręgu Wojewódzkiego w Krakowie
  8. Dokument nadania ziemi, Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych, nr 53, 1946.
  9. Świadectwa szkolne, Małysa Adam, Publiczna Szkoła Powszechna w Radziemicach, rok szkolny: 1929/1930.
  10. Świadectwa szkolne, Małysa Adam, Publiczna Szkoła Powszechna w Radziemicach, rok szkolny: 1928/1929.
  11. Zaświadczenie, Kurs Wieczorowy Oświaty Pozaszkolnej w Radziemicach, rok 1938/1939.
  12. Zawiadomienie szkolne, Publiczna Szkoła Powszechna, Adam Małysa, rok szkolny 1926/27.
  13. Zawiadomienie o III sesji, Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Radziemicach, Adam Małysa, 1987, druk.
  14. Protokoły sprzedaży zwierząt gospodarczych (aukcje), Adam Małysa, okres 1962 - 1977. Plik dokumentów.
  15. Nakazy dostarczenia żywca, ziemniaków, zbóż, Rozliczenia Plantatorskie, Potwierdzenia dostaw, Potwierdzenia Kasowe za okres 1959 - 1983. Plik dokumentów.
  16. Zaświadczenie kombatanta nr 409606.
  17. Medal za zasługi dla pożarnictwa, Związek Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej, Legitymacja nr 250/99, Warszawa dnia 22.06.99 r.
  18. Odznaka za wysługę 45 lat Ochotniczej Straży Pożarniczej w Radziemicach, Legitymacja nr 107/93.
  19. Odznaka za wysługę 60 lat Ochotniczej Straży Pożarniczej w Radziemicach, Legitymacja nr 22/99.
  20. Książeczka Wojskowa wydana w 1960 r.
  21. Legitymacja członka Kółka Rolniczego w Radziemicach, nr 544, wyd. 25.02.1080.
  22. Legitymacja Radnego Gminy Radziemice nr 11, wyd. 28.06.1984 r.
  23. Medal za długoletnie pożycie małżeńskie, legit. Nr 40/97/184, Warszaw dnia 26 czerwca 1997 r.
  24. Legitymacja odznaczenia Srebrnym Krzyżem Zasługi, Uchwala Rady Państwa, Warszawa 20 sierpnia 1973 r.
  25. Legitymacja odznaczenia Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Uchwała Rady Państwa, Warszaw 31 sierpnia 1983 r.
  26. Legitymacja Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i byłych Więźniów Politechnicznych nr 7434, Warszaw 11.03.2003 r.
Artykuł pochodzi ze strony: Internetowego Kuriera Proszowskiego
Zapraszamy: https://www.24ikp.pl/skarby/ludzie/zwykli/m/malysa_adam/art.php