"Śmiały" - śmiały lekarz
Leopold Bogacki ps. Śmiały
(ur.: 14.11.1926 - zm.: 13.08.2004)

biogram

Leopold Bogacki ps. Śmiały, Cygan
(fot. Rzeczpospolita...)

22-05-2019

Podpułkowniku Leopold Bogacki ps. Śmiały, Cygan (doktor nauk medycznych); urodził się 14 listopada 1926 r. w Witowicach powiat miechowski, syn Piotra i Katarzyny z d. Kołacz. Wrześniowa wojna obronna 1939 r. i okupacja niemiecka zastała go w rodzinnej miejscowości. Jesienią 1941 r. Gestapo aresztowało jego ojca, działacza ludowego i 15 czerwca 1942 r. zamordowano go w Oświęcimiu. Był uczniem tajnego nauczania Gimnazjum i LO im. T. Kościuszki w Miechowie, liceum ukończył 1945 roku.

     3 maja 1942 r. został zaprzysiężony jako żołnierz Polskiej Organizacji Zbrojnej przyjmując ps. Śmiały; przeszedł przeszkolenie wojskowe. Bral czynny udział w walce Oddziału Dywersyjno Partyzanckiego "Babinicza" Juliana Nowaka, następnie został przydzielony do Samodzielnego Batalionu Szturmowego "Suszarnia" 106 Dywizji Piechoty AK "Dom".

     25 sierpnia 1944 r. Sztab 106 DP AK i Komenda Okręgu Kraków zostały okrążone i zbombardowane przez Niemców, "Śmiały" został wówczas ranny. W miejscowości Knyszyn, ubezpieczając radiostację, został ranny. Uczestniczył w przyjmowaniu i odbiorze zrzutów spadochronowych skoczków i broni. W bitwie sancygniowskiej 1 listopada 1944 dowodził lewym skrzydłem oddziału przebijając się z pierścienia okrążenia niemieckiego, za co otrzymał Krzyż Virtuti Militari V kl.

     24 grudnia 1944 i w bitwie w miejscowości Charsznica, osłaniając wycofujący się oddział, wyratował rannego kolegę z erkaemem.

     Po wkroczeniu wojsk sowieckich następują aresztowania akowców przez NKWD i UB. Bogacki nie złożył broni, 25 kwietnia 1945 r. uczestniczył w brawurowym rozbiciu więzienia UB w Miechowie i wyzwoleniu kolegów AK (między innymi jego oddziału), dzięki temu uniknęli wywiezienia do sowieckich łagrów.

     W 1946 roku został aresztowany, przebywał 22 tygodnie w PUBP w Miechowie (przy ulicy Jagiellońskiej) i w więzieniu na Montelupich w Krakowie. Po zwolnieniu miał obowiązek meldowania się raz w tygodniu na posterunku MO we Wrocławiu.

Podjął studia w Akademii Medycznej w Łodzi; które ukończył w 1951 roku.

     Pracował jako lekarz na różnych stanowiskach, m.in. był ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych oraz kierownikiem Przychodni Lekarskiej w Warszawie. Od listopada 1970 r. do lutego 1973 r. pracował jako lekarz w Ugandzie i Berlinie. Po powrocie do kraju pracował w Pogotowiu Ratunkowym m.st. Warszawy. Kontynuował naukę zdobywając kolejne kwalifikacje i specjalizacje uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych. Pracował również przez dwa lata, wraz żoną w USA. Po powrocie do kraju zakłada w Warszawie Przychodnię Lekarską dla oficerów rezerwy, emerytów wojskowych i kombatantów, pomagając chorym kolegom.

     Za swoją walkę i pracę został wielokrotnie uhonorowany przez władze administracyjne państwowe i wojskowe: Krzyżem Virtuti Mililari V klasy, Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem AK, trzykrotnie Medalem Wojska, Odznaką za rany, oraz wieloma innych odznaczeniami, medalami i odznakami.

     Zmarł w Warszawie 13 sierpnia 2004 r. Nabożeństwo pogrzebowe odprawiono 23 sierpnia w kościele pw. św. Andrzeja Boboli w Warszawie, spoczął na Cmentarz Powązki Wojskowe. W imieniu SŻAK zmarłego pożegnał prezes ZG SŻAK płk Kazimierz Chećko.

opracowanie: Andrzej Solarz   


ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
  1. Informator SŻAK w Krakowie, nr 91
  2. Adam Sznajderski; Partyzancka odyseja; Tuchów 2004
  3. Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Rzeczpospolita Partyzancka; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1991

Artykuł pochodzi ze strony: Internetowego Kuriera Proszowskiego
Zapraszamy: https://www.24ikp.pl/skarby/ludzie/rp1944/b/bogacki_leopold/art.php