Proboszcz parafii Niegardów
Andrzej Grzegorz Krupecki
(ur.: 11.03.1698 - zm.: 15.04.1725)
 |
| ortret malowany na blasze na nagrobku w kościele Św. Anny w Krakowie (fot. zbiory autora) |
13-07-2016
Profesor i rektor Akademii Krakowskiej, prawnik, doktor obojga praw, autor kilku prac naukowych, proboszcz parafii Niegardów. Urodził się 11 marca 1644 roku w Małopolsce (dokładne miejsce urodzenia nie jest znane).
Studia na Akademii Krakowskiej zaczął w wieku 20 lat (1664 roku), uzyskując kolejno stopień bakałarza (1666), tytuł mistrza sztuk wyzwolonych (1668). Jako docent - extraneus na Wydziale Fizoloficznym, wydaje także swój pierwszy drukowany utwór pt: Coronamentum sanctitatis et vitae SS. Ludovici et Rosae - wydany w Krakowie 1671 roku. W listopadzie 1675 r. został wysłany przez uniwersytet na stanowisko profesora filozofii w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, następnie przez trzy lata wykładał filozofię w studium zakonnym benedyktynów na Łysej Górze. Później był prywatnym nauczycielem na dworze kanclerza koronnego Jana Wielopolskiego. Po powrocie do Krakowa (1679) kontynuuje wykłady na Wydziale Artium (Akademii Krakowskiej). Jesienią 1681 roku zostaje przyjęty do Kolegium Mniejszego.
Z początkiem 1682 roku (25 stycznia) po obronie tezy Quaestio iuridica de censuris zostaje przyjęty do Kolegium Prawniczego. W następnym roku otrzymuje kanonię Wszystkich Świętych (Kościół Mariacki).
Zostaje ponownie wysłany (przez władze uczelni) do Poznania, od 12 listopada 1685 r. do lata 1688 r. pełni tam funkcję rektora w kolonii akademickiej Lubrańskiego. W marcu 1691 roku zostaje licencjatem, a 27 marca 1710 odbył promocję na doktora obojga praw.
Otrzymał również probostwo w Niegardowie (1698-1725) i Przemykowie (ok. r. 1710) oraz kanonię katedralną (1707), w związku z czym w dwa lata później (przed 22 VI 1709 r.) przeszedł na katedrę dekretałów, należącą do tego beneficjum.
W latach 1698-1725 był proboszczem na parafii Niegardów, własność zakonu benedyktynek ze Staniątek. W jej skład wchodziły wsie: Dalewice z kościółkiem filialnym (gdzie odbywają się też msze), Budziejowice, Błogocice, Czechy, Muniaczkowice i oczywiście Niegardów. W 1707 otrzymuje również kanonię katedralną, a około 1710 roku probostwo w Przemykowie.
Nowo nastały niegardowski rezydent administrował w murowanym kościele postawionym w 1578 roku na miejscu drewnianego poprzednika. W jego wnętrzu znajdował się (można go podziwiać i dzisiaj) ołtarz z wizerunkiem Najświętszej Marii Panny z Dzieciątkiem ozdobiony srebrną, tłoczoną w kwiaty sukienką i koronami. Obraz sprawił poprzedni proboszcz - ks. Remigiusz Suszycki w 1697 roku.
 |
| nagrobek w kościele Św. Anny w Krakowie (fot. zbiory autora) |
Ze starej kroniki XVI-XIX wieku, pisanej w języku łacińskim dowiadujemy się o stanie inwentarza duchownego z tego okresu. Na który składa się: Spichlerz, budynek folwarczny, stodoły. Sam inwentarz folwarczny wymienia: 4 krowy, 2 jałówki, 7 świń, 4 woły robotne, para koni, 4 gęsi. Naczynia gospodarskie: wóz kopwany, 3 brony z gwoździami, 4 bez gwoździ, 2 pługi, 3 radła, 3 pasieki pszczół. Skrzynie z kosą i stalicą do sieczki, młynek do zboża, rafa do zboża, kopacz do nawozu, kół żelazny, krata do okna...
Profesor Krupecki był też prokuratorem, prowizorem Bursy Filozofów i Prawników, barkarnem (rozdzielcą stypendiów). Szczególne zasługi przypisuje się rektorowi podczas Wielkiej Wojny Północnej ze Szwedami, gdzie jest podkanclerzem Akademii. Wykazuje się jako jeden z nielicznych osobistą odwagą. Usiłuje zapobiec grabieży majątku uniwersyteckiego poprzez interwencję (w listopadzie 1702 roku) u władz wojskowych przeciwko nałożonej na Akademię olbrzymiej kontrybucji. Wnosi także w 1712 roku skargę na komendanta miasta Krakowa, generała Antoniego La Mothe za bezprawne wejście żołnierzy do Kolegium Prawniczego.
Zmarł jako senior Uniwersytetu dnia: 15 kwietnia 1725 w Krakowie. Jego zapis testamentu, w kwocie 8.800 złotych polskich wykorzystano dla pokrycia miedzią dachu kościoła św. Anny. Uniwersytet uczcił jego pamięć nagrobkiem i portretem malowanym na blasze w tym kościele. Ksiądz Pałaszewicz uwiecznił Jego pamięć w dokumencie: "Praescriptio fatorum contrarna decretis".
 |
| tablica nagrobka (fot. zbiory autora) |
opracowanie: Marcin Szwaja
ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
- Ks. Zygmunt Zaborski; Kronika parafii Niegardów XVI-XIX w.; Częstochowa 2009
- Ks. Jan Wiśniewski; Dekanat Miechowski; Radom 1917
- Włodzimierz Chorązki; Historia i Heraldyka gminy Koniusza; Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
- Polski słownik biograficzny
- Polski słownik biograficzny, Skarbek Aleksander - Słomka Jan; tom XXXVIII; Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej; Warszawa, Kraków 1997-1998
|
