Arcybiskup, autor pamiętników
 |
| droga na Czaple Wielkie od strony Słomnik (fot. Marcin Szwaja) |
 |
Wincenty Teofil Chościak-Popiel
(źródło: pl.wikipedia.org) |
Proszowice, 12-10-2021
Wincenty Teofil Chościak-Popiel urodził się 29 czerwca (21 lipca?) 1825 roku w Czaplach Wielkich, powiatu miechowskiego. Edukację rozpoczął od domu rodzinnego przez szkołę w Krakowie po pensjonat Kremera. W Warszawie ukończył kurs prawa w 1845 roku. Przez dwa lata jest alumnem w seminarium kieleckiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia 1849 w Sandomierzu.
Dalsze studia kontynuował w Lowanium i Rzymie. Po powrocie w 1853 r., pełnił funkcję sekretarza konsystorza kieleckiego, profesora prawa kanonicznego i wiceregensa seminarium.
W swych pamiętnikach opisuje pobyt i opuszczenie Kielc: [...] Kapłani i alumni serdeczniej mnie żegnali niż na to zasłużyłem. Ze ściśniętym sercem opuszczałem to miejsce, gdzie odbyłem Seminarium i spędziłem osiem lat pracy kapłańskiej. Duchowieństwo w ogóle było tam wzorowe, oddane szczerze swemu powołaniu. Z niektórymi łączyła mnie przyjaźń. Ten widoczny postęp duchowieństwo zawdzięczało przewodnictwu X.Administratora Majerczaka. Był to kapłan bogobojny, bardzo miłosierny i prostego serca, a wszyscyśmy go szanowali i kochali jak ojca. Nie wymagano od nas dużo, ale każdy czuł się do obowiązku i był gotowy do każdej kapłańskiej posługi. Szczególnie profesorowie Seminarium tworzył ciało moralne, z zamiłowaniem oddawali się swemu powołaniu, młodsi z nich byli to już moi uczniowie. Nie wiem, czy w owych latach była miejscowość tak szczęśliwa jak Kielce [...].
Podczas pełnienia biskupstwa płockiego, 16 marca 1863 roku, został aresztowany przez władze carskie i zesłany do Nowogrodu. Przebywał tam przez 12 lat- do 1875 r. Tutaj oddaje się pasji pisarskiej powstaje publikacja pt: "Żywot Zbawiciela świata".
15 marca 1883 r., piastuje godność arcybiskupa warszawskiego. Szczególnie dbał o sprawy i interesy seminariów, troszczył się o budowę kościołów. W 1888 r., obchodził srebrny jubileusz swego biskupstwa i w 10 lat później - złoty. W 1908 r., doczekał się też srebrnego jako arcybiskup.
U kresu życia napisał także dwa tomy "Pamiętników" (wydane w Krakowie w 1913 roku). "Listy z młodości" (Kraków 1913).
Zmarł 7 grudnia 1913 roku w Warszawie.
opracowanie: Marcin Szwaja
ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
- o.Joachim Roman Bar; Polscy Kanoniści (wiek XIX i XX); ATK Warszawa 1981
- pl.wikipedia.org
|
