Alfons Zgrzebniok, dowódca powstań śląskich - cz. I

---

Alfons Zgrzebniok ps. Rakoczy? (fot. ckziumragowo.pl)

Co łączy Józefa Pajączka ps. Lemis z Alfonsem Zgrzebniokiem ps. Rakoczy?

Józef Pajączek ps. Lemis (fot. zbiory Józefy Miszczyk)

Ojciec Józef Pajączek, absolwent rybnickiego Gimnazjum, po zdaniu matury, ratując się jako nieliczny z rodziny przed aresztowaniem przez Niemców i wywozem do obozów niemieckich, ucieka do swojego kolegi gimnazjalnego z ławy szkolnej Stanisława Lutego z Topoli. Upatrując w ucieczce szansy ocalenia, ukrywa się u rodziców kolegi w Chruszczynie Wielkiej. Pilnuje ogrodu i pomaga w gospodarstwie.

Ponieważ zna dobrze język niemiecki zostaje zatrudniony jako tłumacz w gminie Nagorzany (obecnie Wielgus). Tam poznaje moją mamę Helenę z d. Cieśla, absolwentkę Szkoły Handlowej w Krakowie, przy ul. Szlak 5, pracującą w tejże gminie jako referent finansowy. W lutym 1944 r. zawierają związek małżeński w kościele parafialnym w Gorzkowie.

Ojciec ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych. Działa w konspiracji jako partyzant i żołnierz AK w 106 DP Inspektoratu "Maria" w Krakowie pod pseudonimem "Lemis". Jako kapral podchorąży trafia do szturmówki (nowotworzonego oddziału dyspozycyjnego) II batalionu 120 pp. AK. Dowódcą oddziału jest ppor. Franciszka Kozłowskiego ps. Brzoza II.

Młody i odważny patriota, pochodzący z rodziny powstańców śląskich. Siostrzeniec komendanta Alfonsa Zgrzebnioka, pseudonim "RAKOCZY", bohatera powstań śląskich, dowódcy I i II Powstania Śląskiego. Jednego z czołowych przywódców ruchu narodowo-wyzwoleńczego na Górnym Śląsku, który wraz z ludem śląskim sprawił, że część piastowskich ziem powróciła do macierzy.

Do aktywnych członków powstańców śląskich zweryfikowanych przez Związek Powstańców Śląskich należeli rodzice ojca, którzy narażając swoje życie przewozili nielegalną prasę, kolportowali ulotki. Dziadek będąc kierownikiem pociągu wiedział, gdzie są bezpieczne skrytki i schowki, a tym samym wspomagał babcię jako kurierkę w działaniu, chroniąc jej życie. Babcia prasę dostarczała nawet do Rzymu.

Z tej rodziny pochodzi także ks. bp Gerard Kusz, siostrzeniec Alfonsa Zgrzebnioka, brat cioteczny mojego ojca, pracujący jako biskup pomocniczy od 1985 r. początkowo w Diecezji Opolskiej, a od 1992 r. w Diecezji Gliwickiej.

O tym, że ojciec działa w partyzantce nie wiedziała moja mama. Wiadomość o śmierci ojca całkowicie ją zaskoczyła i bardzo boleśnie dotknęła całą rodzinę. Tato zapłacił najwyższą cenę, zginął w Skalbmierzu 5 sierpnia 1944 r. w obronie miasta, zabity przez hitlerowskich oprawców, przed którymi uciekł z rodzinnego Rybnika.

członkowie Zarządu Głównego SŻAK w Krakowie składają kwiaty pod pomnikiem w Skalbmierzu podczas uroczystości w rocznicę boju o Skalbmierz, od lewej prezes Ryszard Chećko, Krystyna Dąbrowska i Józefa Miszczyk z d. Pajączek (fot. zbiory Józefy Miszczyk)

Pogrzeb na cmentarzu parafialnym w Gorzkowie odbył się późną nocą, 7 sierpnia 1944 r. w pełnej konspiracji. Prawie 9 miesięcy później 16 kwietnia 1945 roku pojawiłam się na świecie ja, jego córka. Jak mówiono o mnie w rodzinie - pogrobowiec.

Józefa Miszczyk - córka Józefa Pajączka (fot. zbiory Józefy Miszczyk)

Od najmłodszych lat zostałam wychowana w atmosferze szacunku do uczciwej pracy, która jako jedyna mogła mi dać prawdziwą satysfakcję. Wpojone słowa i czyny przez dwie ukochane mi osoby: mamę i babcię zaprocentowały w moim późniejszym, dorosłym życiu.

W wieku 6 lat rozpoczęłam naukę w Szkole Podstawowej w Wielgusie, którą ukończyłam w 1958 roku. W latach 1958-1962 uczęszczałam do Liceum Ogólnokształcącego w Kazimierzy Wielkiej, uzyskując świadectwo dojrzałości.

Z poczuciem głębokiej satysfakcji wspomnieć wypada drogę jaką wybrałam. Uformowana w swej dojrzałej, katolickiej rodzinie czas nauki szkolnej ukierunkował i mnie na wybór drogi pedagogicznej. Mając 17 lat dostałam się na studia w Krakowie, uzyskując w 1967 r. stopień mgr na Wydziale Biologiczno-Geograficznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Po zdobyciu specjalistycznego wykształcenia w dziedzinie pedagogicznej przez długie lata, bo prawie 42 przepracowałam w szkolnictwie. Początkowo jako nauczyciel geografii w ZSZ nr 1, uzupełniając etat w Szkole Podstawowej nr 8. W tej ostatniej pełniłam funkcję wicedyrektora.

Ukończyłam Studia Podyplomowe w zakresie Organizacji i Zarządzania Oświatą. Uwieńczeniem szczególnie wyróżniającej pracy dydaktyczno-wychowawczej i organizacyjnej była nominacja na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej nr 95 w Krakowie.

Zdobyte doświadczenie, znajomość problemów organizacyjnych, dydaktycznych, wychowawczych i społecznych, pozwoliły mi w okresie tzw. wyżu demograficznego na dobór odpowiedniej kadry pedagogicznej dla 42 oddziałów szkoły, do której uczęszczało 1264 uczniów. Właściwa relacja z 74 osobową kadrą pedagogiczną, z 24 osobową załogą pracowników administracji i obsługi. integracja pracowników wokół zadań Szkoły dawały i dają efekty w postaci osiągnięć uczniów biorących liczny udział olimpiadach, konkursach przedmiotowych, egzaminach rozpoczynających kolejne etapy edukacyjne.

Wzorowa współpraca z ks. proboszczem parafii P.W. Dobrego Pasterza przyczyniły się do wszechstronnego rozwoju dzieci a wspólne działania wychowawcze zapobiegły wielu patologiom i stworzyły bezpieczne i zdrowe warunki nauki.

Za swoją pracę pedagogiczną otrzymałam liczne nagrody, odznaczenia i wyróżnienia z rąk władz m. Krakowa, Kuratorium Oświaty, Ministerstwa Edukacji oraz Prezydenta Rzeczpospolitej. Przez 21 lat kierując szkołą, mam satysfakcję z dobrze wykonanej pracy. Zyskałam wiele dowodów sympatii i przyjaźni zarówno wśród uczniów, nauczycieli, rodziców a także władz oświatowych. Obecnie przebywam na zasłużonej emeryturze.

ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:

1. informacje od Józefy Miszczyk
   
   
2. ckziumragowo.pl