Perlica domowa - krzykliwy biegacz w zagrodzie
 |
| (fot. nadesłane przez autora) |
Dalewice, 6-02-2019
Zdarza się, że często wokół gospodarstwa panuje wielka wrzawa. Nie ważne jaka jest pogoda, to przez cały rok działa pewna "strażniczka". Wypełnia tam swoją misję. Działa niczym "zwierzęca agentka", która w chwili zagrożenia głośno ostrzega swoje środowisko. W dodatku jest szybka i nieuchwytna dla wroga. Gospodarze darzą ją sentymentem dla jej zasług. Jednak prędzej czy później, staje się ogniwem w łańcuchu pokarmowym. Na końcu którego, jest niestety... człowiek. Co to za lojalna poddana? - pora ją poznać.
Jest to perlica udomowiona, nazywana też: perliczką, pantarką. Wywodzi się z rzędu kuraków. Jest to gatunek dużego ptaka, udomowionego w wielu krajach, także w Polsce. Historia powstania gatunku, datuje się już od czasów egipskich. W Europie zaistniały na przełomie XV i XVI wieku. Sprowadzili je żeglarze z terenów Afryki Zachodniej (południowe okolice pustyni Sahara). Szczególnie była i jest ceniona, ze względu na smaczne walory mięsa i jaj.
 |
| (fot. nadesłane przez autora) |
W hodowlach są trzy odmiany barwne: szara z licznymi białymi kropkami, srebrno-niebieska oraz biała. Charakteryzuje się okrągłą budową ciała z małą głową. Posiada upierzenie koloru szaro-czarnego, z białymi kropkami. Długość ciała osiągają do 63 cm, o ciężarze 1145-1816 gramów. Perlica w środowisku naturalnym żyje w stadzie i prowadzi osiadły tryb życia. Wyjątkiem jest okres lęgowy, kiedy to łączą się w pary. Sezon lęgowy przypada na wiosnę. Składając od 6 do 12 jaj. Skorupka ma barwę jasnobrązową z ciemnymi plamkami. Samice wysiadują jaja przez 28 dni, pod czujną obecnością samca. Młode pisklęta, po około 2 tygodniach potrafią już latać. Pełną dorosłość uzyskują w wieku 30 tygodni. W całym roku obdarza gospodarza smacznymi jajkami, których znosi do 150 sztuk.
Są przystosowane do niskich temperatur. Żerują w polach, wśród krzewów i traw, w których urządzają swoje kryjówki. Znajdują tam pokarm roślinny: łodygi traw, ziół, nasiona i bezkręgowce. Prowadzi aktywny tryb życia, przebywając na świeżym powietrzu. Są bardzo czujne i nigdy nie próżnują. Wyczuwają najmniejsze sygnały niebezpieczeństwa i wysokim piskiem alarmują całą okolicę. Czują się za nią odpowiedzialne i sumiennie wywiązują się z tego obowiązku. Uwielbiają ruch, dziennie przebiegają do 5 kilometrów. Szkoda, że kiedyś ten limit trasy, zakończy się metą w kuchni...
Marcin Szwaja
ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
- Aleksander Rajski; Zoologia tom 2; Państwowe Wydawnictwa Naukowe; Warszawa 1984
- J.Karpowicz, A.Święcicki; Chów zwierząt gospodarskich; Warszawa 1956
- pl.wikipedia.org
- modr.pl
|
|
|
