Z palmami w rękach
 |
| Wjazd Chrystusa do Jerozolimy - Pietro Lorenzetti, ok. 1330 r. (fot. panacea.pl) |
Skalbmierz, 24-03-2013
O osiołku, na którym wjeżdżał do Jerozolimy Pan Jezus, pisano wiele. W ogromnym wschodnim tłumie ludzi i zwierząt - on jeden nie widział Jezusa, choć dźwigał tylko Jego ciężar. Gdyby jednak nie osioł - cała procesja z chłopcami, rzucającymi płaszcze i palmy nie posunęła by się ani o jeden krok.
Dzisiaj w wielu parafiach organizowane są misteria, przypominające tamto wydarzenie sprzed dwóch tysięcy lat. Wchodzimy powoli w tajemnice chrześcijaństwa tzw. Triduum Paschalne. Niedziela Palmowa zwana też Kwietną lub Wierzbną jest wstępem do Wielkiego Tygodnia. Wprowadza nas w atmosferę wydarzeń bezpośrednio poprzedzających śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.
Wierzba to drzewo związane z polskim krajobrazem, melancholią, duszą romantyka - Słowianina-Polaka. Znak zmartwychwstania po zimie - to jej pączki zwiastują wiosnę. Z jej gałęzi przygotowujemy palmy wielkanocne, dołączamy bukszpan, barwinek, borówkę, cis, widłak. Zachęcam, starajmy się przygotować palmy co roku, przekazując tradycję i zwyczaj kolejnemu pokoleniu. Dzisiaj w pośpiechu kupujemy palmy u miejskich handlowców, często na kilka minut przed nabożeństwem. Znika, gdzieś bezpowrotnie to, co jest misterium tajemnicą przygotowań. Te kilka związanych witek wierzbowych, wiklinowych albo leszczynowych, zwieńczonych czubem z bazi, z kwiatów, bibuły i długich wstążek, symbolizuje radość witania Króla Żydowskiego - Jezusa.
Kiedy idziemy w procesji Niedzieli Palmowej uświadamiamy sobie zmienność naszych uczuć, słabość ludzkiego charakteru, skrajność zachowań. Od "Hosanna Królowi Dawidowemu" do słów "Na Krzyż z Nim", "Ukrzyżuj".
Nasze życie jest misterną tkaniną czynów i słów zwyczajnych i słabych. Bóg jednak może sprawić mocą Ducha, że najprostsze aspekty codzienności stanął się pieśnią objawiającą Boże Misteria, a sprawy przemijające nabiorą wartości nieprzemijalnej. Jezus ukrzyżowany i zmartwychwstały jest sprawcą cudów i tylko on może przemienić zalęknionego ucznia uciekającego z Gedsemani w odważnego proroka głoszącego orędzie zmartwychwstania.
ks. Marian Fatyga
|
|
|
