"Przygody Franka karierowicza tom II" odc. 4 - rozmyślania o przeszłości

Dzisiaj jest czwartek, 18 kwietnia 2024 r. (109 dzień roku) ; imieniny: Apoloniusza, Bogusławy, Gościsławy	M.Dzień Ochrony Zabytków

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

tv.24ikp.pl

W.Nowiński - wrześniowe...

Magda K.-G. - prawo dla...

serwis IKP / działy autorskie / przygody franka karierowicza II (Z.Kuliś) / "Przygody Franka karierowicza tom II" odc. 4 - rozmyślania o przeszłości

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Kursy walut
NBP	2023-01-24
USD	4,3341	+0,23%
EUR	4,7073	-0,24%
CHF	4,7014	-0,22%
GBP	5,3443	-0,38%
Wspierane przez Money.pl

"Przygody Franka karierowicza tom II" odc. 4 - rozmyślania o przeszłości

(fot. ikp)

Donosy, 13-04-2019

odcinek 4 - rozmyślania o przeszłości

     Oprócz częstego usuwania obornika i zachowania ciągłości należytej ściółki należałoby odświeżyć ściany pomieszczenia aby zniszczyć wszelkie możliwe zarazki tam się znajdujące. Do tego celu potrzebne jest wapno, bo ono najlepiej nadaje się do tego celu. Musi zaopatrzyć się w odpowiednią ilość wapna i kiedy nastaną pogodne dni zabierze się do bielenia. Oczywiście w jednym dniu tego nie zrobi, bo przecież chodzi do pracy i tą robotę będzie wykonywał po południu po pracy.

     Tak pracując nie mógł się jednak pozbyć myśli o swoich dwóch pięknych kobietach, które miał, a już ich nie ma. Kasia w tej chwili zeszła na drugi plan, bo skoro mają brać ślub z Markiem, to nic na to nie poradzi, musi ją sobie na zawsze wybić z głowy, a że Franek był żartobliwy, to powtarzał sobie w myślach, że musi sobie Kasię wybić z głowy pięciokilowym młotem raz na zawsze.

     Jednakże z Justynką to może być temat otwarty, bo z nią nic złego się nie dzieje i w zasadzie od chwili zapoznania nic się u niej nie zmieniło. Jedynie ten głupi papier o zawarciu związku małżeńskiego stanął na przeszkodzie pomiędzy nimi. I wtedy zaczął siebie obwiniać za to, że zbyt nerwowo zareagował gdy mu o tym powiedziała. Był zły dlaczego mu wcześniej nie powiedziała, bo gdyby wiedział, to nie wyskoczyłby z tym pierścionkiem. Czym głębiej myślał, tym bardziej czuł się winnym. Tak rozmyślając doszedł do wniosku, że niby dlaczego Justynka miała mu powiedzieć, że jest mężatką. Przecież nie powiedział jej wcześniej, że ją kocha i chce się z nią ożenić. Chociaż skrycie o tym myślała, to przecież wiedziała, że to niemożliwe, bo ma swoją dziewczynę, z którą wiąże wielkie nadzieje. I co miała każdemu spotkanemu chłopakowi mówić nie dochodź do mnie, albo nie rozmawiaj ze mną, bo ja jestem mężatką. Dopiero teraz ta sytuacja stawała się dla niego coraz bardziej oczywista.

     Pozostał jeszcze do wyjaśnienia moment kiedy Franek ukląkł i poprosił ją o rękę przy jego rodzicach i Krystynie. Dlaczego wtedy nie zareagowała? No to zaraz dał sobie odpowiedź sam. Bo nie mogła. Postawił ją w takiej sytuacji i tak to wszystko szybko się działo, że nie miała ani chwili do zastanowienia. Działał znienacka. O niczym jej wcześniej nie uprzedzając. Gdyby chociaż dawał jej jakieś sygnały, a tu nic. I jak ona miała postąpić. Na oczach jego rodziców powiedzieć, że nie chce wyjść za niego i nie chce też żadnego pierścionka. Przecież gdyby to rodzice usłyszeli, to mogli się oboje w szpitalu znaleźć. Bo w końcu, po co ją tu przywiózł?

w gospodarstwie wiejskim (fot. tygodnik-rolniczy.pl)

     Oj Franek, Franek! Coś ty znowu narobił, myślał i teraz już był całkowicie przekonany, że na tą wiadomość od Justynki zareagował zbyt nerwowo i że to nie powinno mieć miejsca. Jeśli jej wyjaśnienia były nie wystarczające, to powinien w sposób spokojny powiedzieć jakie ma zdanie na ten temat i może wspólnie znaleźć jakieś rozwiązanie. Akurat jest to taka sytuacja, że na pewno da się odkręcić, a ślub przecież można unieważnić. Myślał Franek jak tu postąpić w takiej sytuacji i wyjść z tego problemu do stworzenia którego on się też przyczynił. W tym momencie nie widział żadnego rozwiązania, bo jedynym co mu przychodziło do głowy było to, żeby pojechał, kupił bukiet kwiatów i mocno Justynkę przeprosił. Ale takie postąpienie mu nie odpowiadało, bo panicznie się wstydził i nie miał na to odwagi. Więc wolę ją stracić, a nigdy tego nie zrobię, postanowił.

     Te wszystkie niepowodzenia tak na niego podziałały, że stały się dla niego bodźcem do wytężonej pracy. Pracował od rana do wieczora. Do piętnastej w Gminnej Spółdzielni, gdzie był zatrudniony na stałe, a po południu w gospodarstwie rodziców. Na szczęście stado owiec dobrze się chowało i w tym roku powiększyło się o 12 owieczek i było ich już ponad pięćdziesiąt. Tytoń też urósł bardzo piękny, liście niemal na długość całej ręki były, a i buraki cukrowe, których co roku niewielki kawałek pola uprawiali, obrodziły wspaniale. Było przy tym dużo roboty, ale w zamian odpłaciły się dużymi plonami.

     I tak dni upływały bardzo szybko na pracy i spaniu. Jak dotąd Franek nie chodził nigdzie. Nie łączył się z miejscowymi chłopakami, których kilkunastu było w różnym wieku. W niedzielę chodził do kościoła, a po południu niekiedy chodził do pobliskiego miasteczka w którym już działało kino. Najgorsze było wytłumaczenie się rodzicom dlaczego w sobotę lub w niedzielę nie jeździ do Justynki. Na początku jakoś się wymigiwał, ale później było coraz gorzej. Nie mogli rodzice tego zrozumieć, że do dziewczyny z którą się zaręczył nie jeździ, albo bardzo rzadko. Bywało tak, że w niedzielę jak była ładna pogoda pojechał Franek do Huty i tam łaził po ulicach, często zaglądał nad zalew albo do kina z nadzieją, że może spotka Justynkę, okłamując samego siebie, że tak naprawdę to tego nie chce.

     Rodziców okłamywał, że był u Justynki, a kiedy pytali co u niej słychać, wymyślał za każdym razem nowe kłamstwo. Bywało, że pytali kiedy do nich przyjedzie, to odpowiadał, że przyjedzie na pewno i już nie długo. Nie zastanawiał się jak w końcu z tego wybrnie, bo przecież tak jak oliwa na wierzch wypływa, tak i każde kłamstwo kiedyś się wyda. Ale nie bardzo przejmował się co będzie potem, na razie jest jak jest, a potem może się jakoś ułoży.

dom zwyczajnego człowieka (fot. ciekawostkihistoryczne.pl)

     Wróciły do Franka marzenia o wybudowaniu cegielni. I co raz częściej o tym myślał. Gdyby wybudował cegielnię i produkcja dobrze szła, to byłby gościem, a panienki same by do niego przychodziły. Przypomniał o tym swoim rodzicom, bo budowa cegielni poszła w zapomnienie, a te części, które zakupił od faceta, który ją zlikwidował rdzewiały gdzieś w zaroślach na tym gliniastym kawałku pola na którym owa cegielnia miała powstać. Nie było to zbyt daleko od ich zabudowań, ale wystarczająco na tyle, że złodzieje mogli kraść po kawałku i sprzedawać jako złom. Przez ten czas wyrosło tam wysokie zielsko, a i młode drzewka samosiejki, które maskowały, tak, że obcy nie bardzo wiedzieli co tam się znajduje. Skoro jednak pomysł o wybudowaniu cegielni był poważny, to trzeba się zabrać za robotę i w wolnych chwilach konserwować to żelastwo, żeby nie ulegało całkowitemu zniszczeniu.

     Wieczorem kiedy siedzieli wspólnie z rodzicami przy kolacji Franek poruszył temat cegielni o której to dawno nie rozmawiali. Rodzice każdego dnia przypominali sobie ten Franków zapał, który na skutek różnych zawirowań i niepowodzeń Franka został odłożony na drugi plan, a tak naprawdę kiedy pracował w Hucie to nawet nie mieli kiedy o tym rozmawiać. Praca w Hucie, praca w domu i pobyt u Kasi zabierały dużo czasu, że ledwo na spanie mu trochę zostawało.

     Rodzice byli zgodni i oboje popierali tę budowę. Mieli też nadzieję, że jak Franek zajmie się budową cegielni to szybciej zapomni o zdradzie Kaśki, i zajmie się też Justynką, nie wiedząc, że z nią też sprawa nie jest jasna. Jeśli jego głównym celem będzie wybudowanie tej cegielni i będzie za wszelką cenę do tego dążył, to z czasem zapomni i może powróci uśmiech na jego twarzy i stanie się wesołym i towarzyskim człowiekiem jakim był z natury.

cdn.

Zdzisław Kuliś